De Grote Kerk in het Zeeuwse Veere is een rijksmonument. Sinds de achttiende eeuw is de kerk niet meer in gebruik als gebedshuis, maar had het een (militaire) functie in vestingdorp. Tegenwoordig biedt de kerk onderdak aan een cultureel centrum.
In 1342 is gestart met de bouw van de Grote Kerk in het Zeeuwse Veere. Deze rooms-katholieke kapittelkerk is gewijd aan de Onze-Lieve-Vrouwe-ter-Sneeuw. In 1484 zijn de daken en ramen voltooid en zijn er plannen voor een stenen gewelf en een netgewelf in laatgotische stijl, maar ten tijde van de Reformatie werden in 1520 alle bouwactiviteiten gestaakt. De onvoltooide kerk werd luisterrijk ingericht en klaargemaakt voor de protestantse eredienst.
Drie-in-een
Bij het in gebruik nemen van de kerk bleek deze veel te groot (in de kerk worden geen katholieke processies meer gelopen). Drie geloofsgemeenschappen in het dorp - waaronder die van de Schotse enclave - kregen allen een eigen deel in de kerk en rondom de kerk ontstonden drie begraafplaatsen. In 1686 verwoestte een brand een deel van de Grote Kerk, waarbij de toren gedeeltelijk instortte.
Noodhospitaal
In 1809 bombardeerden de Engelsen de Grote Kerk, omdat zij het strategisch belangijke Walcheren in handel wilden krijgen. Dat lukte niet en de Fransen richtten in het leegstaande schip een hospitaal van vier verdiepingen in. Honderden krijgsgemaakte Britten hadden Zeeuwse koortsen opgelopen en stierven in het hospitaal. De Fransen ontdeden het kerkhof rond de Grote Kerk van grafstenen om er een wandeltuin van te maken. Zij plantten er bomen en legden paden aan. In 1813 werden talloze graven van vooraanstaande inwoners van Veere onder de vloer van de kerk en de grafkelders leeggehaald.
Stal, voetbalveld, opslagruimte en feestzaal
Na de Franse Tijd werd de Grote Kerk eigendom van de Nederlandse Staat. De kerk was korte tijd in gebruik als bedelaarsgesticht en daana weer als hospitaal. Ondanks dat de kerk als rijksmonument is aangewezen kreeg het geen waardevolle bestemming. Het schip van de kerk werd in de loop van de negentiende en twintigste eeuw gebruikt als stal, overdekt voetbalveld, opslag van een aannemer en een houthandel, feestzaal en na de watersnoodramp van 1953 als noodstal voor het geredde vee.
