Der Kaiser!

Het is nog vroeg wanneer we in de auto stappen. Niet onverstandig want vanuit de provincie met de 'zachte g' is het best een aardig ritje richting Gelderland. En trouwens, het heeft 's nachts onverwacht stevig gevroren en aldus moet er nog even duchtig worden 'gekrabt'. Maar ach, er schijnt reeds een flauw zonnetje en er fluit zowaar al een vroege vogel.

Mijn moeder en ik gaan er een fantastische zondag van gaan maken. Ja, we hebben de dag helemaal volgepland. Enkele kilometers vóór Nijmegen staat er een kopje koffie inclusief een plasje op het programma en dan gaat de reis verder naar Apeldoorn. De hoofdmoot van ons uitje wordt een bezoek aan Paleis Het Loo. Mijn interesse ligt specifiek bij de tentoonstelling 'Der Kaiser!' terwijl mijn moeder zich meer verheugd op de tuinen van het Paleis. Correctie: ze hoopt ergens tussen het welig tierende groen een geheime doorgang te vinden naar de tuin van het naastgelegen Huis Het Loo alwaar ze 'per abuis' Prinses Margriet tegen het Koninklijke lijf gaat lopen.

Terwijl ik het navigatieapparaat instel, werpt mijn moeder een kritische blik in de make-up spiegel van de zonneklep. Zuchtend dwingt ze een handvol weerbarstige lokken de andere kant uit: "Had ik toch maar een afspraak bij de kapster gemaakt." Ze vist overduidelijk naar een compliment. Ach, het is zondag... laat ik maar bijten: "Je haar zit hartstikke mooi mam." Met een tevreden glimlach klapt ze de zonneklep omhoog: "Op naar Gelderland dan!"

Ik start de auto: "Apeldoorn we komen eraan!". Op het moment dat ik wil wegrijden, valt het me pas op dat mijn automobiel wel behoorlijk ingeklemd zit tussen een sportauto en een jeep. Mijn moeder leest mijn gedachten: "Gaat dat wel lukken schat?" Ik tuit mijn lippen en knik geruststellend: "Mmmm." Geconcentreerd begin ik te manouvreren... naar voren, insturen, naar achteren, andere kant op sturen... en pardoes slaakt mijn moeder een ijselijke kreet.

Mijn reflexen slaan per direct op hol: mijn rechtervoet trapt van schrik vol op het gaspedaal en mijn linkervoet drukt pompend op de koppeling. Met een waanzinnige klap bots ik tegen de achterkant van de sportauto en met eenzelfde harde klap word ik achteruit gelanceerd tegen de voorkant van de jeep. De motor slaat af, rook stijgt op van onder de motorkap. Ik voel dat ik krampachtig in het stuur blijf knijpen, hopend dat dit slechts een vreselijk nare droom is.

"Wat doe je nou?", fronst mijn moeder. "Wat IK doe? Wat deed JIJ %&^*@#$ Waarom schreeuwde je???" "Ineens schoot me te binnen dat ik de pepermuntjes was vergeten", pruilt ze beduusd: "Ze liggen binnen nog op tafel."

Het is inmiddels een klein half uurtje later wanneer de zwaar besnorde agent alle formaliteiten heeft afgehandeld: "U moet alleen nog even hier tekenen." Hij wijst met zijn vinger naar het stippellijntje onder zijn naam. Hardop lees ik: "Derk Aiser?". Mijn moeder proest het uit: "De kans om Prinses Margriet in 2016 tegen het lijf te lopen, is statistisch gezien vele malen groter!"

---

Deze tekst is een inzending voor de schrijfwedstrijd bij de tentoonstelling Der Kaiser! in Paleis Het Loo.

Jaar:
2016
Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0