Overwinningsspeech Verandering komt van twee kanten (Verkiezingen 2012)

In september 2012 waren er verkiezingen in Nederland. Reden voor Felix Meritis en het Duitsland Instituut om destijds een wedstrijd uit te schrijven onder de noemer ‘Schrijf een overwinningsspeech’. Dit is mijn inzending.

Hier staan we dan vanavond.

Het was spannend, maar ook fijn. Wie vier maanden geleden naar mij toe was gekomen om me te vertellen dat ik hier vanavond zou staan had ik een dromer genoemd. Wie mij vier maanden geleden zou hebben gezegd dat het zou lukken, die had ik uitgelachen. Niet recht in het gezicht, maar zachtjes; besmuikt. Ik heb altijd veel vertrouwen gehad in onze boodschap, maar of dat vertrouwen gedeeld werd door de kiezer; of we de kiezer konden overtuigen, dat wist ik niet zeker. Het blijkt nu dat ik me heb vergist. De kiezer heeft meer vertrouwen in ons, dan ik had durven dromen. Dus laat dat het eerste zijn dat we gaan rechtzetten. Laten we dat vertrouwen teruggeven aan de kiezers. Laten we ouders, leraren en dokters vertrouwen, maar ook politieagenten, hulpverleners, ambtenaren en kassameisjes. Laten we met een positief gevoel de toekomst tegemoet zien. Laten we in eerste instantie het beste verwachten van mensen.

Toen mij vanochtend werd verteld dat vandaag de dag was, de dag waarop alles ging veranderen, 
hebben een campagne lang een grote mond gehad, maar nu moeten we het waarmaken. Heel eerlijk? We hebben een verkiezing gewonnen, maar niets is nog veranderd. Veranderen doe je niet in een verkiezing. Niet in een debat, niet in een speech, niet in een reclamefilmpje. Veranderen doen we in de jaren die nu gaan komen. En veranderen doe je niet alleen in de politiek. Niet alleen in de Tweede Kamer of in de regering. Verandering komt van twee kanten: wij moeten het mogelijk maken, en mensen moeten het zelf doen. Daar heb je vertrouwen voor nodig. En daarom ben ik zo blij met het vertrouwen dat u vandaag in ons heeft uitgesproken. Daarom benadruk ik mijn wens, benadruk ik de noodzaak, dat wij u ook vertrouwen. En dat we elkaars vertrouwen niet zullen beschamen.

Dus laten we een agenda opstellen. Een agenda voor de komende vier jaar, maar gericht op de komende veertig. Afspraken maken: dit gaan we doen om Nederland een nog mooier land te maken dan het nu al is. Om Nederlands toekomst veilig te stellen. Want vergist u zich niet: de uitdagingen zijn groot en er zal hard moeten worden gewerkt om die uitdagingen aan te gaan. We leven in een steeds groter wordende wereld, waarvan we ons niet af kunnen sluiten. Waarvan we ons niet af moeten willen sluiten. Wij hebben genoeg in onze mars om de wereld met open vizier tegemoet te treden. We hoeven niet bang te zijn. Wel kritisch. Maar we hoeven niet angstig onze kop in het zand te steken. Als we de lat hoog leggen, en onszelf eerst eerlijk de
maat nemen, dan kunnen we dat ook bij anderen doen. Nederland kan weer een gidsland zijn. Niet met een opgestoken vingertje, maar met een uitgestoken hand. Dat is niet iets om je voor te schamen. Dat kan iets zijn om op trots op te wezen.We leven in een steeds ouder wordend land. Dat is een feit. Daar moeten we mee leren leven.

Om goed voor onze ouderen en zieken te kunnen blijven zorgen, zullen de meesten van ons langer moeten werken. Dat is niet erg. Niet als je plezier hebt in je werk; als je er trots op kunt zijn. We moeten weer trots worden op wat we doen, en trots zijn op wat we maken. Moe maar voldaan thuiskomen na een dag werk. Om ons land gezond te houden. En in een ouder wordend land moeten we voorzichtig zijn met onze jeugd. We moeten onze kinderen de best mogelijke toekomst bieden. We moeten ze de mogelijkheid bieden zichzelf te ontwikkelen tot de toppen van hun vermogens. Zij moeten zich voorbereiden op de spannende
uitdagingen van een volwassen leven in een grote wereld. En wij moeten ze daarbij helpen.

Onvoorwaardelijk
In deze toekomst heb ik vertrouwen. In dit Nederland wil ik wonen. Deze samenleving wil ik helpen te bouwen. Daarom zijn wij, zes maanden geleden, aan deze klus begonnen. We vonden dat er een verandering nodig was, en we vonden dat het onze eigen verantwoordelijkheid was om die verandering in gang te zetten. Los van alle meningen, uitdagingen, problemen en mogelijke oplossingen vonden we dat één ding eerst terug moest komen: vertrouwen. Dus weg met de angst. Weg met het cynisme. Weg met het wantrouwen en de afgunst. De toekomst van Nederland ligt in onze eigen handen. Die van u en die van ons. Als we elkaar vertrouwen. Gelooft u mij, het was met licht knikkende knieën dat wij zes maanden geleden van de hoogste duikplank in het diepe sprongen. Maar vandaag zijn we in een warm bad beland. De steun voor, en het geloof in onze visie op de toekomst van Nederland geven ons het vertrouwen om hard aan
de slag te gaan. Vanaf morgen. Want vanavond vieren we feest. Een feest voor Nederland.

Dank u.