Cor Jaring in Huis Marseille | Museum voor Fotografie

Het Cor Jaring verhaal gaat verder bij Huis Marseille| Museum voor Fotografie. Dit is niet een voortzetting van de tentoonstelling in het Amsterdams Stadsarchief. Die is gericht op ‘de jonge jaren’ van de Amsterdamse geschiedenis, het decennium 1965-1975, de tijd van “hap-hap-happening”. Je kunt deze tentoonstelling in Huis Marseille wel de rest van de show noemen, maar dan vat je niet de kern. Deze tentoonstelling heeft een compleet ander gezichtspunt: het gaat om Jaring de Fotograaf.

In de eerste zaal zien we een serie industriële scènes in zwart/wit. Elke serie is mooi qua contrast. Op drie andere foto’s in kleur zien we zigeuners. In een kleine galerijkamer zien we een persoonlijke kijk van de fotograaf op zichzelf met vier zelfportretten en vier handgeschreven brieven aan Willy, zijn levenspartner. In een sierlijke 17e eeuwse galerijkamer hangen zes extra grote naakten in zwart/wit. Jaring laat ze op een unieke manier poseren, heel anders dan de banale naaktfoto’s die we zo vaak zien.    

Japan

The girl is not a girl” is een serie foto’s van een bezoek aan Japan. Lees de bijschriften op de muur goed. Cor vertelt een grappig verhaal over hoe hij verliefd werd op een Oosterse schoonheid. Het is een mooi overzicht van die samenleving , je ziet de straten, de keuken van een restaurant,  een Japanse man in pak en das die staat te zwaaien op een kinderschommel, een vismarkt aan de haven en een autoshow. In een andere galerijkamer zien we stadsbeelden van Tokio. En er is een serie van elf kleurenfoto’s waarin we stap voor stap een stripper haar act zien doen.

De tentoonstelling eindigt met een serie foto’s van Cor door Sander Troelstra. Cor is in zijn atelier, het is het jaar 2013, hij was 77 jaar. Hij is een magere sliert, een schaduw van zijn vroegere gestalte. Hij had een open hartoperatie gehad begin jaren 2000, een drievoudige bypass operatie. Maar zijn nicotineverslaving gaf hij niet op, evenmin als zijn liefde voor de brouwkunst. Zijn leven eindigde in stijl.  

Persoonlijke waarneming

Op de zolder van het museum is er een verzameling persoonlijke memorabilia. Brieven aan Willy, een van zijn camera’s, een 21 mm Leica, tijdschriften en kranten en foto’s van Jaring in zijn jeugd. Een prachtige afsluiting van een bijzondere overzichtstentoonstelling van één van Amsterdam’s beste fotografen. 

Noot: nog een persoonlijke waarneming. In de jaren ’80 publiceerde 3D (ikzelf) Amsterdam TODAY, een cultureel en uitgaansoverzicht voor Amsterdam. Mijn kunstrecensent stelde voor om een stuk te schrijven over een fototentoonstelling in het Fodor Museum (waar nu FOAM zit) met de titel “Honderd mensen, door Cor Jaring”. Dat was mijn kennismaking met de man en zijn werk.

Maar hij kon ook chagrijnig en kortaf zijn. Ik herinner me een opening in december 2001 in het Amsterdam Museum, toen nog het Amsterdams Historisch Museum. Ik maakte een documentaire over de Amsterdamse culturele scène en vroeg hem of hij voor de camera één vraag wilde beantwoorden. Dat deed hij met tegenzin. Zijn antwoord leidde echter tot een andere vraag. Hij keek me aan met een frons op zijn gezicht en zei: ‘Je zei: één vraag’ en liep weg.

Foto 1, hostess in Tokio, 1, 1966, foto 2, politieagent op de schietbaan, 1966, foto 3, he /she aan het werk, 1966, foto 4, Thuis op de bank, 2012 door Sander Troelstra.

Datum:
14 maart 2015 / 28 juni 2015

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0