Hollandse Meesters uit de Hermitage terug in Amsterdam
Voor het eerst in haar bestaan wijdt de Hermitage Amsterdam een tentoonstelling aan een van de opzienbarendste schatten van de Hermitage in St.-Petersburg: Hollandse Meesters.
Voor de tentoonstelling Hollandse Meesters uit de Hermitage. Oogappels van de tsaren zijn drieënzestig werken van vijftig schilders geselecteerd, waaronder zes schilderijen van Rembrandt. Zo goed als alle grote meesters zijn vertegenwoordigd. De Hermitagecollectie telt ruim 1500 schilderijen en is daarmee de belangrijkste verzameling Hollandse schilderkunst buiten Nederland.
Feest van herkenning
Het wordt een feest van herkenning en ontdekking, met zes werken van Rembrandt, werken van Gerrit Adriaensz. Berckheyde, Ferdinand Bol, Gerard ter Borch, Gerard Dou, Govert Flinck, Jan van Goyen, Frans Hals, Pieter Lastman, Gabriël Metsu, Paulus Potter, Jacob van Ruisdael, Jan Steen, Joachim Wtewael en vele anderen.
De bloeiperiode tussen 1650 en 1670 komt met 37 werken ruim aan bod. Naast wereldberoemde schilderijen als Rembrandts Flora en Jonge vrouw met oorbellen, een van Frans Hals’ beroemde mannenportretten en De Nieuwmarkt in Amsterdam van Bartholomeus van der Helst bevat de tentoonstelling ook werken van tegenwoordig minder bekende schilders, zoals Willem Drost, Jacob Duck, Pieter Janssens Elinga, Arent de Gelder en Emanuel de Witte, die niettemin zeer indrukwekkend te noemen zijn.
De ruime meerderheid (57) van de werken heeft een vaste plek in de Hollandse zalen in de Hermitage en de meeste schilderijen zijn na aankoop nog nooit teruggekeerd in Nederland.
Liefde voor Hollandse Meesters
De tentoonstelling vertelt voorts over de liefde voor de Hollandse Meesters van de tsaren en over de handel in de kunstwerken. Peter de Grote verwierf zijn eerste Rembrandt al op 25-jarige leeftijd en mag zich daarmee tot de vroege verzamelaars van Hollandse Meesters rekenen. Hij begon nog voordat collectioneurs in andere landen met het virus besmet raakten.
Catharina de Grote en ook vele privéverzamelaars legden grote collecties aan in de achttiende eeuw, haar opvolgers uit de negentiende eeuw bleven dit deel van de collectie uitbreiden. Zo zetten zij de internationale trend in de waardering voor Rembrandt en zijn tijdgenoten voort.
