#kerkverhalen: De Matthäus Passion in de Pieterskerk in Leiden
De vrijdag voor Pasen, Goede Vrijdag was ik in de Pieterskerk in Leiden. Voor het eerst werd de Matthäus Passion van Johann Sebastian Bach uitgevoerd door een nieuwe combinatie: Nederlands Kamerkoor, Residentie Orkest en het Haags Matrozenkoor. De uitvoering duurde van 11.30 tot 16.15 uur met een pauze van anderhalf uur.
De bijna 900 jarige Pieterskerk (2021 is het zo ver) zag er tiptop uit. Op en naast het podium waren enige orkestleden hun instrument aan het stemmen onder instemmende blikken van beroemde Leidenaars op de eeuwenoude schilderijen. De zitplaatsen stonden in waaiervorm op ons te wachten en de speciale genodigden kregen op de verhoging in het midden een kop koffie aangeboden. Annemarie Jorritsma zag ik, Hans van Baalen, Jan Hoekema, Eelco & Janneke Brinkman, Ard van der Steur, Jaap de Hoop Scheffer, Frits Korthals, Klaas Knot, Job Cohen, Paul de Leeuw en natuurlijk vele bekende en achtenswaardige Leidenaars.
De lijdensweg
Met behulp van een tekstboekje konden we alle gezangen lezen en begrijpen. Toen orkest en koor zich geïnstalleerd hadden, bestegen de hoofdrolspelers onder aanvoering van dirigent Jan Willem de Vriend het podium. Dat waren tenor Marcel Beekman (evangelist), bariton Geert Smits (Jezus), sopraan Ilse Eerens, alt Luciana Mancini, tenor Robert Getchell en bas Andreas Wolf. Samen met koor en orkest gingen ze oratorium over de lijdensweg van Jezus Christus uitvoeren.
Op het Laatste Avondmaal was Jezus met zijn getrouwen bijeen. De Evangelist: “Und am Abend satzte er sich zu Tische mit den Zwölfen. Und da sie assen, sprach er”, Jezus: “Einer unter euch wird mich verraten”. Judas: “Bin ich’s, Rabbi?” Jezus: “Du sagest’s.” En zo ging het verder. Petrus zegt Jezus dat hij hem altijd trouw zal zijn. De Evangelist: “Ehe der Hahn krähen wird, wirst du mich dreimal verleugnen.” En Petrus ging naar buiten en weende bittere tranen.
Skeptisch koor
Jezus ontkomt er niet aan: hij moet met een kruis door de stegen van Jerusalem lopen en werd eraan vastgetimmerd. Het koor blijft skeptisch bijna tot het eind. “Der du den Tempel Gottes zerbichst, und bauest in dreien Tagen, hilf dir selber! Bist du Gottes Sohn, so steig herab von Kreuz!” Maar dat doet hij niet, zoals we weten. Pas op het eind maakt het koor zijn draai: “Wir setzen uns mit Tranen nieder. Und rufen dir im Grabe zu: Ruhe sanfte, sanfte ruh!” Dit wordt vele malen herhaald, het wordt bijna een trance, en dat is precies de bedoeling.
De solisten blonken uit, onder de inspirerende aanvoering van Jan Willem de Vriend. Tot twee maal toe mochten zij een applaus in ontvangst nemen terwijl zij het podium verlieten en het gangpad betraden.
Ik begreep dat de combinatie : Nederlands Kamerkoor, Residentie Orkest en het Haags Matrozenkoor ook de komende jaren de Matthäus voor zijn rekening gaat nemen in de Pieterskerk. Dat is een mooi vooruitzicht.
