Lisette Huizenga maakt Metakosmia, werelden tussen werelden

Lisette Huizenga toonde vorig jaar in het Atrium van het Haagse stadhuis Caleidoscopia, een kruisvormig paviljoen met overal doorkijkjes, zelfs de bodem in. Het was helemaal met de computer ontworpen. Nu komt ze met een nieuw project,  Metakosmia. En over een tijdje toont ze in Venetië, op de Biënnale,  het allernieuwste project,  Deconstructing/Reconstructing Mondrian.

Lisette Huizenga is altijd gefascineerd geweest door de verschillende soorten ruimte waarin ons bestaan zich afspeelt en met het fenomeen ‘evolutie’ dat daar door de tijd aan wordt toegevoegd. Lisette Huizenga: ‘Deze fascinatie inspireerde mij tot een studie van de ontwikkelingsgeschiedenis van de westerse schilderkunst. Van hoog-renaissancistische schilderkunst met het schilderij als een venster dat uitzicht biedt op een creatieve illusie van de werkelijkheid naar het vroeg-twintigste-eeuwse abstracte schilderij, een naar zichzelf verwijzende constructie van lijn, vorm en kleur. Het is een reuzensprong, van Michelangelo naar Mondriaan. Vanuit dit punt ga ik verder.’  

Illusionaire ruimten

Ze maakt schilderijen, niet met verf en kwast, maar virtueel. Ze wil de toeschouwer opnieuw laten kijken naar wat illusie en wat werkelijkheid is. Ze laat onverwachte, maar toch natuurlijke overgangen zien tussen tastbare ruimten, zoals een stad, een gebouw, mensen, objecten of een landschap, en denkbeeldige, illusionaire ruimten, zoals ideeën en fantasieën. Huizenga: ‘Ik heb het gevoel dat ik daarbij balanceer op een ongrijpbaar koord waarin illusies werkelijkheid worden en werkelijkheid illusies.’

In Metaskosmia komt nog een element expliciet naar voren: de nooit eindigende cyclus van vormen en relaties. Huizenga: ‘Vormen creëren relaties en relaties creëren weer vormen enzovoort. Dat is de plastische evolutie. In dat licht zie ik ook de relatie tussen illusie en werkelijkheid. Mijn schilderijen laten steeds weer nieuwe relaties tussen illusie en werkelijkheid zien.’

Metaskosmia betekent ‘werelden tussen werelden’, de zogenaamde ‘intermundia’. Het zijn onbekende, ongrijpbare werelden, waarin volgens Griekse filosofen van voor onze jaartelling de goden woonden.

3d animatiefilm

De tentoonstelling bestaat uit een 3d animatiefilm, een serie schilderijen en de Trofee voor het moment, een sculptuur die tegelijkertijd een theeservies is. De basis van het hele project is een enkele foto die ze maakte van een architecturaal detail van het Atrium van het Haagse Stadhuis, waar ze in 2014 Caleidoscopia presenteerde.

Op basis van deze foto creëerde Lisette een film van 14 minuten, die veel abstracter is dan haar eerdere werk. We betreden een etherische wereld, waarin beelden en geluiden langzaam, maar onophoudelijk, in elkaar overvloeien. In het begin lijkt er niets te gebeuren, maar dan zie je lichte en langzaam bewegende vormen ontstaan, die overgaan in een caleidoscopisch geheel van abstracte vormen. Uiteindelijk komen de vormen van het begin weer terug.  

Het fotobeeld waarmee het project startte symboliseert een ‘holon’, een zichzelf regenererend fragment van waaruit nieuwe werelden ontstaan. In de meeste schilderijen is de basisfoto niet meer herkenbaar, terwijl die toch het enige element vormt van waaruit het werk is ontstaan. Speciaal voor de film creëerde componist Kerry Woodward een muzikale klankwereld op basis van een analyse van de filmische beelden. Kerry gebruikte hierbij de twaalftoonstechniek die ontwikkeld is door Arnold Schoenberg. Het is een muzikaal systeem zonder vaste grondtoon, abstracte muziek, waarmee Schoenberg onbekende werelden wilde openen.

Opening zondag 22 maart, 16.00 uur bij Project 2.0.

Datum:
22 maart 2015 / 19 april 2015

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0