Rafael en de vrienden van Urbino

"Rafael en de vrienden van Urbino" is te zien in de Galleria Nazionale delle Marche, onder leiding van Peter Aufreiter, en is samengesteld door Barbara Agosti en Silvia Ginzburg.

Voor de eerste keer worden de relaties van Rafael met zijn mede-kunstenaars in Urbino onder de loep genomen. Ook de goudsmid Timiteo Viti en de architect Girolamo Genga waren belangrijk voor hem.

Leo X

De curatoren: “Er is sprake van een gemeenschappelijke achtergrond en gedeelde ervaringen met betrekking tot de figuratieve cultuur. Bij de jonge Rafael zien we een uitzonderlijke 'onthechting'.

Tijdens het pontificaat van Leo X waren er allerlei ontwikkelingen op het gebied van de architectuur en de schilderkunst. Leo X zorgde zowel voor als tijdens zijn pontificaat voor de promotie van de kunsten, wetenschappen en literatuur. Hij deed dit door opdrachten toe te kennen aan de belangrijkste en meest prestigieuze kunstenaars van zijn tijd, waaronder Da Sangallo de Jongere (1485-1546), Michelangelo Buonarotti (1475-1564) en Rafael (1483-1520). De laatsten waren grote rivalen van elkaar. Opdat ze niet teveel zouden wedijveren, zorgde Leo X ervoor dat beiden hun handen vol hadden met andere opdrachten en op verschillende plaatsen te werk gesteld werden.   

Pauselijk hof

Omdat Michelangelo in Florence aan de slag was, bleef Rafael als de voornaamste kunstenaar over in Rome. Na de dood van paus Julius II in 1513, werd Rafael door diens opvolger, Leo X, aangenomen om de decoratie van de Stanze, een reeks opeenvolgende ontvangstruimten die het publiekelijke gedeelte van het pauselijke hof uitmaken, te voltooien. Aangezien Rafael bij de uitvoering van deze opdracht in de derde hal subtiel naar het pontificaat van de nieuwe paus refereerde, kwam hij al gauw in de gratie van Leo X en genoot hij van zijn pauselijke bescherming.

Sixtijnse kapel

Na deze succesvolle opdracht werd zo wat alles wat met kunst te maken had toen door Leo X aan Rafael toegekend. Hij vervaardigde meerdere portretten van de paus en tussen 1515 en 1516 werkte Rafael aan een tapijtenreeks met als thema ‘de werken van de apostelen’ voor in de Sixtijnse kapel. Door deze vorm van favoritisme kregen andere belangrijke figuren van die tijd, onder meer Leonardo Da Vinci, die op dat ogenblik ook in Rome verbleef, nauwelijks belangrijke opdrachten toegewezen.

Traditie loslaten

Op de tentoonstelling in Urbino is de grote transformatie te zien van de Italiaanse figuratieve cultuur in de overgang van de vijftiende en zestiende eeuw. Vasari heeft er in zijn beroemde boek veel over verteld. Over het moment dat de schilders van de late vijftiende eeuw de traditie los gingen laten en de daarop volgende innovaties. De eerste innovaties kwamen uit het brein van Leonardo da Vinci.

Pietro Perugino

En speciaal voor Rafael belangrijk was zijn leermeester Pietro Perugino. Purigino was een typische vertegenwoordiger van de Umbrische school, met name op het punt van de dromerige stemming in zijn werk, de vrede en harmonie. Zijn landschappen met bomen waarin het zonlicht speelt, zijn meesterlijk. In zijn composities bereidde hij de hoge renaissance voor. Hij had veel leerlingen, waarvan Rafael de bekendste zou worden. 

http://www.gallerianazionalemarche.it/

Datum:
3 oktober 2019 / 19 januari 2020

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0