Een plaatje en een praatje, slim gebruik van Social Media

Afgelopen vrijdag, 11 oktober 2013, was ik bij het mini-symposium in de Koninklijke Bibliotheek ‘Miniatuurwerk, Lopend onderzoek naar miniatuurkunst in de Noordelijke Nederlanden’.  

Het waren stuk voor stuk interessante bijdragen, waar ik als niet-kenner met veel belangstelling kennis van nam. De laatste bijdrage week een beetje af van de zeer inhoudelijk-wetenschappelijke praatjes van de vorige sprekers.

Aan het woord was een jonge wetenschapper, Erik Kwakkel, die zich op de faculteit Geesteswetenschappen van de Leidse Universiteit bezig hield met het Middeleeuwse boek, met name uit de 12e eeuw en de overgang van de Karolingische naar de Gotische wijze van schrijven.

Piep-jonge studenten

Zeer gespecialiseerd onderzoek dus. Erik Kwakkel was een jonge enthousiaste wetenschapper, die naar eigen zeggen zo’n zes jaar in Amerika aan de Universiteit les had gegeven en daar en passant had opgepikt dat je steeds attent moet zijn om van je te laten horen, ‘want anders gebeurt er helemaal niets.’

In Nederland leidde hij een groepje ‘piep-jonge studenten’ en die studenten zaten continu op hun schermpje te kijken, zoals meer jonge gasten heden ten dage doen.   Kwakkel behoorde uitdrukkelijk niet tot die schermpje-tuurders. Hij had er ook de tijd niet voor.  Maar gaandeweg weg, vertelde hij, begon hij toch mogelijkheden te zien om meer bekendheid te geven aan zijn zeer gespecialiseerde onderzoek.

Hij had zichzelf een jaar de tijd gegeven om te zien wat er zou gebeuren. ‘Je moet heel erg je eigen draai vinden. In het begin is dat moeilijk; je begint met niks, want je hebt nog geen volgers. Je moet heel goed nadenken wat je nou eigenlijk wil laten zien of wil laten weten.’ Voor Kwakkel bleek dat vooral te liggen in het uitsturen van plaatjes. ‘Driekwart van mijn tweets bestaat uit plaatjes met informatieve en grappige onderschriften. Ik heb daar goed over nagedacht; doe experimenten en kijk wat wel en wat niet goed werkt.’

Give them a good time

‘Het kost me niet zoveel tijd, ik plan het van te voren in.’ En hij laat zijn piep-jonge studenten ook flink werken, wat ze al van nature graag doen. Kwakkel vindt het vooral belangrijk dat hij mensen kennis  maken met het ‘middeleeuwse boek’. Hij richt zich daarbij niet zozeer op vakgenoten – ‘zij vinden het al leuk’ – maar probeert juist ook de massa warm te maken voor zijn vakgebied. ‘Ik wil eigenlijk gewoon graag aan mensen laten zien hoe leuk het middeleeuwse boek is,’ lacht Kwakkel, ‘To give them a good time’. Daarmee is de wetenschapper op een missie. De missie om Nederland aan het middeleeuwse handschrift te krijgen.

‘Eigenlijk wil ik heel de wereld wel mee krijgen. Ik heb daarom ook gekozen voor Engelstalige tweets, omdat je dan een groter bereik hebt.’ Twitter is voor Kwakkel een onderdeel van een groter pakket. Samen met publiekslezingen, blogs, Tumblr, Facebook, Flickr en YouTube  is het een component in het grotere kader van zijn missie. ‘De wetenschap moet meer de straat op!’, betuigt hij. ‘Je moet wel weten wat je waar doet’, zegt hij. Op blogs en Tumblr kunnen inhoudelijke stukjes met een plaatje. Op Flicker kunnen de plaatjes en op Twitter moet je onder  een plaatje een grappig commentaar zetten.’

Kattenpoten

Zijn grootste succes had Kwakkel tot nu toe met een foto van kattenpoten op een oud manuscript. Hij kreeg een enorme boost aan volgers.  ‘En dat terwijl het plaatje eigenlijk al best oud was. Ik heb het in november getweet en daarvoor ook al een keer. ‘In november zat ik op 1500 volgers en toen twitterde ik het plaatje dat mijn volgers het leukst vonden’. Die tekst werd door een recente volger van Kwakkel opgepikt en geretweet, waarna het balletje is gaan rollen.

‘Er komen nog steeds volgers bij en zo heb ik blijkbaar een publiek kunnen bereiken dat geïnteresseerd is in wat ik te vertellen heb, maar die mij nog niet kende.’ Een hele grote groep kattenliefhebbers dus, die ook interesse hebben in het middeleeuwse schrift. De foto is vervolgens gekoppeld aan de inmiddels wereldberoemde  ‘Grumpy Cat’. ‘Iedereen kende dat al, maar ik dus niet! Ik vind het wel heel grappig’. Maar als hij heel eerlijk moet zijn is hij er nu wel weer een beetje klaar mee. ‘ Het leuke van Twitter is juist om steeds weer wat nieuws te bedenken. ‘Ik wil niet de cat-paw-tweeter zijn.’

Tweedehands auto

Voorzitter Ed van der Vlist afsluitend op het eind: ‘Van deze jongen zou je toch zo een tweedehands auto kopen!’

 

Tags

Reageren