‘Nederwonderland’ van Lulu Wang

Lulu Wang’s laatste boek heet ‘Nederwonderland’. Het is een mooi vormgegeven boek met een stevige kaft. Op de voorkant zien we twee koopmanshuizen met een halsgevel.

Voor het bruggetje dat naar de huizen loopt staan drie personen: twee welvarende Hollandse kooplieden. De een met een donkerrode sjerp en een kanten kraag. De ander met een witte sjerp, zijn hoed heeft een grote strik eromheen. Maar waar het om gaat is de persoon ervoor: Hollands welvaren in eigen persoon met een wit kanten mutsje en blonde haren.

Het blozende Hollandse meisje (met twee oranje wangetjes) lacht (met haar oranje lippen) de lezer toe. Zij straalt uit dat het leven niet alleen in deze scène goed is, en dat achter de kaft verteld gaat worden waarom dat zo is.

Water

Het boekje is opgebouwd rond een aantal kernwoorden. Het begint met water. Water is allesbepalend geweest voor Nederland en dat is nog steeds zo, zegt Lulu Wang. De andere pijlers van het boek zijn: zeeklimaat, kust en kou en klein. Voorts komen er een aantal andere facetten van Nederland aan de orde als handelaar, zuinig, sociaal, Nederlanders en Belgen, unieke steden van Nederland (Groningen en Maastricht), man en vrouw, ruimtelijk besef, zeggen en schrijven en groot in klein zijn.

Ik schoot herhaaldelijk in de lach. Dat was vanwege de rake kenschets van Nederland en de Nederlanders en de heerlijke overdrijving door Lulu.

Ik neem het voorbeeld stamppot.

‘Waarom lusten Nederlanders graag stamppot? Nederlanders bouwen met gestampte aardappelen en groenten een ronde dijk op hun bord. Zo graven ze een kuil in de puree van aardappelen en groenten, gieten er vleesjus in en mengen alles door elkaar. Terwijl ze de mengelmoes opeten, breken ze bij wijze van spreken de dijk hap voor hap weer af. ( ..) Het eten van stamppot is dus een generale repetitie voor Nederlanders, net als het testen of de sirene het nog doet de eerste maandag van elke maand.’

Een ander voorbeeld: klompen.

‘Waarom liepen Nederlanders graag op klompen? Omdat die dingen de functie en zelfs het uiterlijk hebben van minibootjes. Vroeger was het hier zo dat als mensen op het land liepen, ze nooit wisten of ze op vaste grond, in een plas, een stuk veenmoeras of zelfs drijfzand terecht zouden komen. Als het onder hun voeten drassig of zelfs bloedlink aanvoelde, waren ze wat blij dat ze in een paar mini-bootjes (klompen) ‘roeiden’.‘

Supergaaf

Het is een ideaal boekje voor Mark Rutte en het VNO-NCW. Als bij Rutte Nederland ‘gaaf’ is, is het bij Lulu ‘supergaaf’. ‘Doe eens normaal’ riep Rutte een tijd geleden in de Tweede Kamer tegen een zich onbehouwen gedragend parlementslid. Dat was een zware berisping, want wat is volgens Lulu een van de lelijkste scheldwoorden die Nederlanders kunnen bedenken: ‘Niet normaal’.

Nederlanders hebben wel wat weg van Chinezen. ‘Vanwaar de spreuk Nederlanders zijn de Chinezen van Europa? Nederlanders en Chinezen hebben met elkaar twee karaktereigenschappen gemeen. De eerste is ons bekend. Ze zijn beiden geboren handelaren. De tweede ontglipt wel eens aan onze aandacht, te weten, ze denken beiden als groep.’

Hokjes

Veel Nederlanders wonen nog steeds in polders. ‘Als ze elke dag polders zien, denken ze ook wel eens in de vorm van polders of hokjes. Niet voor niets het woord ‘denkpatroon’. Hokjesdenken is dus ingegeven door het landschap hier.’

Kortom: ‘Nederland dankt zijn succes aan zijn schitterende gebreken.’ Daar zit veel waarheid in.

Het boekje is een ideaal geschenk, ook voor degenen die Nederland graag willen promoten. Het is niet per se nodig dat de ontvanger het Nederlands machtig is, want men kan er ook van genieten vanwege de schitterende illustraties van Laura Emmen.

Het boek is verschenen bij Uitgeverij Lulu Wang, ISBN 9789082426328  

 

Reageren