‘Noem mij maar Kartini’
‘Noem mij maar Kartini’
Raden Adjeng Kartini, een Javaanse jonge vrouw werd geboren in een aristocratische familie en in een tijd waarin vrouwen geen of weinig onderwijs ontvingen. Zij mocht echter wel tot haar 12e jaar de (Nederlandse) lagere school bezoeken waardoor ze goed Nederlands leerde spreken. Na haar 12e jaar werd ze thuis gehouden om haar voor te bereiden op haar huwelijk.
Correspondentie
In die tijd correspondeerde zij met Nederlandse penvriendinnen waaronder Rosa Abendanon. De brieven geven een persoonlijk beeld van een kort leven, dat bepaald werd door strenge leefregels en tradities (adat), uithuwelijking, polygamie, door de invloeden van het ‘moederland Nederland’, het kolonialisme en de westerse cultuur.
Kartini heeft ons veel te vertellen. “Wij moeten alle lichtzijden opzoeken; als er geen is, dan de donkere wat oppoetsen, dat is de kunst om blijmoedig te leven, is het niet?”
Na de geboorte van haar zoon in 1904 overleed zij, slechts 25 jaar oud.
Door Duisternis tot Licht
De correspondentie met Rosa en andere penvriendinnen werd gepubliceerd in een boek genaamd ‘Door Duisternis tot Licht’, dat heel inspirerend heeft gewerkt op de Indonesische intelligentsia en vrouwenbeweging. Zij verkondigde het standpunt dat geestelijke ontwikkeling een grondrecht is, ook voor vrouwen. Sinds 2007 reikt de gemeente Den Haag jaarlijks rond 8 maart (internationale vrouwendag) de Kartini-prijs uit, een vrouwen emancipatieprijs. In Indonesië is 21 april (haar geboortedag) een nationale feestdag.
De voorstelling over het leven van Kartini, destijds geregisseerd door Trins Snijders, ging in 2006 in première en is seizoenenlang gespeeld in kleine theaters en andere locaties, aanvankelijk als brievenmonoloog en later met choreografe/danseres Romanita Santoso.
Samenstelling en voordracht: Anita Poolman. Opname en montage: Dennis Simonis.
Reageren
- Login of registreer om te kunnen reageren
