De Rijn, een taaie en koppige grens

Volgende week verschijnt het boek De Rijn, een taaie en koppige grens van Ben van der Velden.

De Rijn is een barrière de bij ieder conflict tussen Frankrijk en Duitsland weer genomen moet worden. Maar tegenwoordig gelooft niemand meer dat Fransen of Duitsers na de Tweede Wereldoorlog nog eens met een leger de Rijn zullen oversteken. Vriendschap is het parool.  Kazernes zijn opgebouwd tot appartementencomplexen.

Slagveldtoerisme

Toch blijft de Rijn een Europese grens. Als culturele grens wordt hij zelfs steeds scherper. De Elzas wordt steeds Franstaliger, en de Duitsers leren weinig Frans. En hoe zit dat met Nederland? Ben van der Velden ondernam een ontdekkingsreis aan weerszijden van de grens. Meer dan honderd interviews maakte hij in twee jaar.

Over de contacten tussen de Elzassers en de Badeners, over oorlogen, de Nazitijd, de Holocaust. En over slagveldtoerisme, godsdiensten, de vraag of Duitsland goedkoper is dan Frankrijk, het ‘Badense’ groene denken, de oudste kerncentrale van Frankrijk en over de Rijn zelf, die al tweehonderd jaar wordt bedijkt, gekanaliseerd, en dan weer breed mag stromen.

Politieke en culturele grens

Telkens weer blijkt de rivier een politieke en een culturele grens. Tussen de Vogezen en het Zwarte Woud weerspiegelen zich de problemen van de gehele Europese integratie. Vergelijkingen met Nederland liggen voor de hand.

Ben van der Velden was lang redacteur van NRC-Handelsblad. Voordat hij naar Baden verhuisde woonde hij in Nederland, Italië, België en Frankrijk.

Ben van der Velden, De Rijn, een taaie en koppige grens, Uitgeverij Athenaeum, ISBN 978 90 253 00791

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 1