Oswaldo Guayasamín

Oswaldo Guayasamín is een van de bekendste kunstenaars uit Latijns-Amerika. Hij kwam uit een eenvoudig gezin in een arme buurt van Quito, Ecuador. Hij werd een expressionistisch kunstenaar die op tal van manieren de situatie van het gewone volk uitbeeldde.

Je ziet de invloed van Picasso, vooral de Picasso uit de kubistische periode. Het kubisme is aanwezig in bijna alle werken van Guayasamín.

Aquarellen  

Guayasamín werd geboren in Quito, Ecuador, uit ouders van Quechua-afkomst. Zijn familie was arm en zijn vader werkte het grootste deel van zijn leven als timmerman. Hij was het eerste kind van tien kinderen in zijn gezin. Toen hij jong was, genoot hij ervan om karikaturen te tekenen van zijn leraren en de kinderen waarmee hij speelde. Hij toonde een vroege liefde voor kunst. Vanaf zijn zesde begon hij met tekenen en schilderen. Hij was dol op het maken van aquarellen.

Om rond te komen werkte hij in zijn jeugd als taxi- en vrachtwagenchauffeur. Dit gaf hem de kans om de School of Fine Arts in Quito te studeren. Hij studeerde af als schilder en beeldhouwer. Hij studeerde daar ook architectuur. Hij hield zijn eerste tentoonstelling toen hij 23 was, in 1942. Terwijl hij studeerde, stierf zijn beste vriend tijdens een demonstratie in Quito. Dit incident zou later een van zijn schilderijen inspireren, ‘Los Niños Muertos’ (De gestorven kinderen). Deze gebeurtenis hielp hem ook om zijn visie te vormen over de mensen en de samenleving waarin hij leefde.

Doorbraak 

Hij brak in 1948 door op een tentoonstelling in de Salón Nacional de Acuarelistas y Dibujantes. Daarna volgden shows op de Biënnale van São Paulo, het Palais du Luxembourg in Parijs en het Palais de Glace in Buenos Aires. In zijn schilderijen portretteerde Guayasamín de ongebreidelde onderdrukking, armoede en politieke strijd die hij zag toen hij opgroeide. 

La Galería Caspicara, een kunstgalerie die in 1940 door Eduardo Kingman werd gestart, was een van de eerste plaatsen waar Guayasamín zijn werk kon tonen. Met zijn thema van onderdrukking in de lagere sociale klassen kreeg hij erkenning. Vooral ‘El Silencio’ (De stilte) was een schilderij uit deze tentoonstelling dat opviel. Het schilderij markeert een verschuiving in het werk van Guayasamín van het vertellen van verhalen naar het focussen op menselijk lijden.

Reizen in Latijns-Amerika

Guayasamín reisde van 1942 tot 1943 met zijn vriend Jose Clemente Orozco, een Mexicaanse collega-schilder, door de Verenigde Staten en Mexico. De jaren daarna reisden ze verder naar diverse Zuid-Amerikaanse landen. Ze bezochten onder meer Peru, Brazilië, Chili, Argentinië, Uruguay. Tijdens deze reizen observeerde Guayasamín de inheemse levensstijl en armoede die hij vervolgens in zijn schilderijen vastlegde. In 1957, op de vierde Biënnale van São Paulo, werd hij uitgeroepen tot de beste Zuid-Amerikaanse schilder. 

In 1988 vroeg het Congres van Ecuador Guayasamín om een muurschildering te schilderen die de geschiedenis van Ecuador weergaf. Vanwege zijn controversiële karakter bekritiseerde de regering van de Verenigde Staten hem omdat een van de figuren op het schilderij een man met een nazi-helm toont met de letters ‘CIA’ erop.

Zijn laatste exposities werden door hem persoonlijk geopend in het Palais du Luxembourg in Parijs en in het Palais de Glace in Buenos Aires in 1995. In Quito kwam er een museum met zijn werk, Casa Museo Guayasamín.

Nationale held

Guayasamín wordt door velen beschouwd als een nationale held. Tijdens zijn leven raakte Guayasmín bevriend met de beroemde schrijvers Gabriel Garcia-Marquez, Pablo Neruda en de leider van de Cubaanse revolutie Fidel Castro. De kunstenaar stierf op 10 maart 1999 in Baltimore. Hij zei ooit "Mantengan encendida una luz que siempre voy a volver", of "Houd een lamp brandend want ik zal altijd terugkeren." Zijn muurschilderingen zijn onder andere te zien op het UNESCO-hoofdkantoor in Parijs en op de luchthaven Adolfo Suárez in Madrid.

Hij ontving een prijs voor ‘een heel leven van werk voor vrede’ van de Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur. Zijn dood op 10 maart 1999 werd als een groot verlies voor Ecuador beschouwd en vond plaats midden in een politieke en sociaaleconomische crisis, met stakingen door de inheemse bevolking en andere sectoren van de samenleving.  

La Capilla del Hombre

In 2002, drie jaar na zijn dood, werd het meesterwerk van Guayasamín, La Capilla del Hombre (‘De Kapel van de Mens’), voltooid en voor het publiek geopend. De kapel is bedoeld om niet alleen de wreedheid van de mens jegens de mens te documenteren, maar ook het potentieel voor grootsheid binnen de mensheid. Het bevindt zich op dezelfde locatie als het huis van Guayasamín in de heuvels met uitzicht op Quito.

Afbeeldingen

1) Maternidad, 2) Toro y condor, 3)  Los Niños Muertos, 4) El silencio, 5) Las tres mujeres en la tumba de Cristo, 6) Oswaldo Guayasamín, 7) Reyes nativos, 8) Las manos de la protesta, 9) Los mutilados, 10) Quito verde     

Functie / titel:
schilder
Geboorte- en sterfdatum:
6 juli 1919 / 10 maart 1999
Plaats geboorte:
Quito
Plaats sterven:
Baltimore
Sekse:
Man
Woonplaatsen:
Quito, Baltimore

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0