Hunebed D1 (Steenbergen)

Hunebed D1 is het noordelijkste hunebed in de provincie Drenthe. Het ligt even ten zuiden van Roden in de Noorder Duinen, bij het plaatsje Steenbergen. Deze plaats is waarschijnlijk genoemd naar dit hunebed, dat sinds jaar en dag het beeld van de omgeving bepaalt. Het hunebed, dat op een heuveltje aan de bosrand ligt, is vrij compleet. Het bestaat uit twaalf draagstenen, zes dekstenen en twee sluitstenen. De kransstenen zijn allemaal verdwenen.

De bouw van een hunebed

Hunebed D1 is omstreeks 3400 v.Chr. gebouwd als een plaats waar doden hun laatste rustplaats vonden. Door grote stenen rechtop te zetten, daarbovenop nog een grote steen te plaatsen en de gaten tussen de stenen op te vullen met kleinere stenen werd een soort kamer gecreëerd, waarin doden werden neergelegd, vaak vergezeld door aardewerk en andere voorwerpen. Over het hunebed – geheel of gedeeltelijk – werd vervolgens aarde geworpen, zodat een soort heuvel ontstond.

Onderzoek naar de hunebedden

De nummering van de hunebedden hebben we te danken aan prof. Albert van Giffen, een Nederlands archeoloog. Deze hield zich in het begin van de twintigste eeuw onder andere bezig met archeologisch onderzoek in hunebedden. De nummering bestaat uit een letter, die verwijst naar de provincie waar het hunebed ligt, en een cijfer, zoveel mogelijk gebaseerd op de ligging van noord naar zuid.

Reparatie en beschadiging

Hunebed D1 is in 1953/54 ingrijpend gerestaureerd door 'vader van de hunebedden' Van Giffen. Daarvoor verkeerde het in sterk vervallen staat. Alle dekstenen waren tussen de draagstenen gevallen en één deksteen was in vijf stukken uiteengevallen. Deze werden met cement en steengruis weer aan elkaar gekit. Een aantal naar buiten gezakte draagstenen werd weer opgericht en gefixeerd, waarna de dekstenen werden teruggeplaatst. De poort-deksteen moest enkele malen worden herplaatst, nadat deze er door bezoekers was afgegooid.

In maart 1997 is het hunebed zwaar beschadigd door brandstichting. De tweede deksteen was finaal door midden gebroken en er waren tal van brokstukken afgesprongen. De schade is inmiddels zo goed mogelijk hersteld. De brokstukken werden weer aan elkaar gelijmd en sinds 21 juli 1997 rust de deksteen weer op z'n draagstenen.