Hunebed D2 (Westervelde)

Hunebed D2 is een hunebed in Westervelde, gebouwd omstreeks 3400 voor Christus ten tijde van de Trechterbekercultuur. Slechts twee van de oorspronkelijke vier dekstenen staan op de zijstenen. Fragmenten van een derde liggen in het graf. Poortzijstenen, zijstenen en sluitstenen zijn nog allemaal aanwezig.

De bouw van een hunebed

Hunebed D2 is omstreeks 3400 v.Chr. gebouwd als een plaats waar doden hun laatste rustplaats vonden. Door grote stenen rechtop te zetten, daarbovenop nog een grote steen te plaatsen en de gaten tussen de stenen op te vullen met kleinere stenen werd een soort kamer gecreëerd, waarin doden werden neergelegd, vaak vergezeld door aardewerk en andere voorwerpen. Over het hunebed – geheel of gedeeltelijk – werd vervolgens aarde geworpen, zodat een soort heuvel ontstond.

Onderzoek van hunebed D2

In 1871 werd hunebed D2 door een particulier aan de provincie Drenthe geschonken.

De nummering van de hunebedden hebben we te danken aan professor Albert Egges van Giffen, een Nederlands archeoloog. Deze hield zich in het begin van de twintigste eeuw onder andere bezig met archeologisch onderzoek in hunebedden. De nummering bestaat uit een letter, die verwijst naar de provincie waar het hunebed ligt, en een cijfer, zoveel mogelijk gebaseerd op de ligging van noord naar zuid.

Toen professor van Giffen hunebed D2 in 1925 onderzocht, verkeerde het "in een zeer gehavenden staat". Er waren slechts twee dekstenen aanwezig, waar er ooit waarschijnlijk vier waren geweest. Beide lagen niet op hun oorspronkelijke plek, maar waren van de zijstenen afgegleden. Van een derde werden fragmenten in het graf gevonden. De poort werd nog steeds aangeduid door de twee poortzijstenen. Daarnaast waren ook de acht zijstenen en twee sluitstenen nog aanwezig. Sindsdien is de situatie ongeveer hetzelfde gebleven.