N.H. Kerk. Laat gotisch gebouw, waarvan het koor in de 1e helft van de 15e eeuw dateert en het merkwaardige schip van twee even hoge beuken van omstreeks 1480. De beuken van het schip, gescheiden door twee zuilen in de as van de kerk, dragen stenen gewelven. Inwendig: in koorsluiting hagioscoop, muurschilderingen van omstreeks 1500, zandstenen preekstoel plm 1600, grafzerken plm 1525.
De Herv. kerk (Oude Kerkstraat 2), oorspronkelijk gewijd aan de H. Stephanus, wordt voor het eerst genoemd in 1206. De bestaande kerk is laatgotisch en heeft een tweebeukig schip, een smaller, driezijdig gesloten eenbeukig koor en een zware toren van drie geledingen met achtkante, ingesnoerde spits. De toren en het koor dateren waarschijnlijk uit het tweede kwart van de 15de eeuw. Het schip moet blijkens een jaartal op het zuidwestelijke gewelfvlak in 1482 zijn voltooid. Aan de noordzijde van het koor werd omstreeks 1500 een sacristie toegevoegd. De toren is in vergelijking met de rest van de kerk rijk gedetailleerd, met Bentheimer zandsteen voor de constructieve onderdelen. De ingang is opgenomen in een diepe nis met boven de ingang een spitsboogvenster. In de toren bevinden zich een houten wenteltrap uit 1554 en drie klokken: een uit 1457, een van François Hemony (1645) en een van Jan Fremy (1676). De kerk is in 1919-'20 onder leiding van W. te Riele gerestaureerd.
