Stadswoning Limburg

Het "Huis Limburg", later ook "Het Swert Sweert" genoemd, werd reeds vermeld in een schepenakte van 1429, en zou een uitgang met poort gehad hebben aan de voormalige Hevelstraat, de huidige Collegeberg. Het diephuis telt in zijn huidige vorm drie traveeën en drie bouwlagen onder een leien zadeldak, en wordt getypeerd door een bakstenen tuitgevel, met een korfboogvormige overkraging boven de pui, en een bovenbouw met blind maaswerk en drie oculi in de geveltop. De gevel vertoont qua opbouw en stijl veel gelijkenissen met het huys van ?t Sestich (Naamsestraat 69), doch in een duidelijk soberdere uitvoering.

De oudst traceerbare bouwaanvraag dateert van 1844 en toont het toenmalige uitzicht van het pand, dat ? met uitzondering van de begane grond ? haast volledig overeenstemt met de huidige toestand. Het pand was blijkbaar toen nog geen handelspand, en bestond in de eerste bouwlaag uit vier traveeën, waarvan de tweede een deur bevatte. Uit het gevelontwerp is niet duidelijk af te lezen of de bovenbouw al dan niet uitkraagde ten opzichte van de onderbouw. Wel is zeker dat het verlagen van de vensters van de bovenbouw goedgekeurd en uitgevoerd werd. Hoewel niet op het gevelontwerp aangeduid, kan aangenomen worden dat gelijktijdig de fraaie gietijzeren parapets in de bovenste bouwlaag als beveiliging toegevoegd werden, en dat de gevel voorzien werd van een fijn afwerkingslaagje met siervoegen, zoals zichtbaar op foto?s uit het begin van de 20ste eeuw.

Een volgende bouwaanvraag stamt uit 1874, en toont een volgens de toen heersende mode in classicistische stijl aangepaste gevel: een vlak bepleisterde geheel met rechthoekige en naar boven toe verkleinende vensters onder een hoofdgestel met zwaar lijstwerk, en een rechthoekig, geriemd omlijst zoldervenster of laadluik in de geveltop. Hiertoe moesten de ribben van het blind maaswerk en de oculi in de bovenbouw verdwijnen. Hoewel goedgekeurd, werd de aanvraag nooit uitgevoerd.

Het pand zou pas in 1911 grondig van uitzicht veranderen, door de volledige transformatie van de begane grond. Th. Van Dormael ontwierp de huidige, historiserende, drieledige pui met een uitkraging op korfbogen die twee uitstalramen en een dubbele deur overspannen en via een latei en zuiltjes met geringde schachten op een zandkalkstenen plint rusten. Het nieuwe gevelvlak werd gecementeerd en van schijnvoegen voorzien.

In september 1932 kreeg de toenmalige eigenaar toestemming voor "het voegen en in "simili" zetten van den voorgevel". Het staat buiten kijf dat de vensteromlijstingen in similisteen en de cementering van het gevelvlak buiten het blind maaswerk in de bovenbouw van die periode dateren. Op basis van oude foto?s lijkt het bovendien aannemelijk dat het typisch 19de-eeuwse afwerkingslaagje met siervoegen in het maaswerk toen ook verwijderd werd, waardoor binnen de boogvelden van het maaswerk een lichte aftekening van driepassen en lobben in het metselwerk zichtbaar werd.

Het dak werd in 1945 hersteld omwille van oorlogsschade.

De gevel van het pand werd recentelijk herschilderd.