De eerste officiële Rock History Tour door het Liverpool van Nederland: Den Haag

Afgelopen zaterdag gebeurde het dan eindelijk: de eerste Rock History Tour door Den Haag. Er waren al twee proefritjes geweest, maar nu was het serieus. We gingen terugkijken op en ons onderdompelen in een uniek stukje geschiedenis.

Marcello’s Art Factory and Rock Gallery was er helemaal op ingericht. Aan de muren een reeks portretten van rockmuzikanten van Nick Twaalfhoven en Els, de vrouwelijke component van het duo Marcello & Els. De galerie en ook de achtertuin zat al goed vol toen ik arriveerde. Op de achtergrond was The life I live te horen van Q65, de Kjoe voor de insiders.

I’m your Venus, I’m your fire, At your desire

Nadat de laatste deelnemers waren gearriveerd stapten we om half drie de bus in. Ome Wout zat achter het stuur. Hij had een plaatje opgezet. We hoorden ‘I’m your Venus, I’m your fire, At your desire’. Marcello pakte voorin de microfoon en heette ons welkom bij deze historische gebeurtenis: de eerste Rock Tour door Den Haag. Op iedere stoel had hij een witte envelop laten leggen met een wit boekje met historische foto’s en heleboel flyers van interessante uitjes, waaronder een toegangskaartje voor het Haags Historisch Museum voor de tentoonstelling ‘Uitgaan in de fifties en de sixties’. De tocht zou tweeënhalf uur duren.

“En graag wil ik jullie voorstellen aan onze reisleider: Peter de Ronde, ex Golden Earring. En de muziek zal worden verzorgd door Matto en Hugo.” Matto en Hugo zaten in het midden van de bus, op de grond in het gangpad hadden ze een versterker geplaatst. Peter de Ronde vertelde dat hij een warm hart voor de stad Den Haag had. We reden het Zeeheldenkwartier in.

De Ronde: “Hier woonden heel veel bekende muzikanten. Barry Hay, Rudy Bennett, Anouk, Mariska Veres, Polle Eduard, Hans Vandenburg (Gruppo Sportivo) en Di-rect.” We komen op het Prins Hendrikplein. “Dit is de plek van het Zeeheldenfestival. Dat bestaat al dertig jaar, vijf dagen lang in de maand juli. Alle Haagse popartiesten hebben er gespeeld. Hier had je de beroemdste cocktailbar van Nederland, die heette De Cocktailbar, en ook De Tempel, een dancing zoals dat toen heette.” Marcello: “Ik heb nog geschilderd op de opening, met fluoriscerende verf.”  De Ronde: “En je had de disco van de Bhagwan beweging, een hele leuke disco.” We gaan het plein af, de Zoutmanstraat in. “In een zijstraat heeft Mariska Veres (Shocking Blue) gewoond.”

True love, that’s a wonder

We zitten op de Laan van Meerdervoort. Matto en Hugo zingen ’True love, that’s a wonder’ van de Sandy Coast. Rechts komen we langs het Cornerhouse. De Ronde: “Proeflokaal Bregje heet het tegenwoordig. Het Cornerhouse was een van de weinige zaken die in het weekend tot half drie open waren. Nadat ze gespeeld hadden kwamen de Haagse artiesten hier voor koffie en broodjes.

De voormalige Houtrust Hallen komen er aan. “De meeste artiesten hebben daar geweldige herinneringen aan. Je had de Hallen, maar daarnaast het restaurant Houtrust Rotonde, een beatpaleisje. Ook de Golden Earring hebben er leuke herinneringen aan. Onze eerste single ‘Please Go’ is er gereleased. In de jaren tachtig had je er de ‘Haagse Beatnach’. De opbrengsten waren bestemd voor een Haags Pop Centrum met oefenruimtes, dat er ook is gekomen.”   

 “Op de Houtrust Rotonde had je ook de jeugdgangs. À la de West Side Story met de Jets (blanken) en de Sharks (Portoricanen) had je in Den Haag de Kikkers en de Plu’s. De Kikkers (blanke jongens) kwamen uit de Savornin Lohmanlaan en omgeving en de Vogelwijk en de Plu’s waren de Indo’s. Je had disco Westwood van de Kikkers en iets verderop, in de Bosjes van Poot, de pleisterplaats van de Plu’s, in de Appel loods. Ik herinner me dat bij een optreden van de Earring in Houtrust er gedreigd werd met verstoring van het concert. Er kwam politie te paard en met honden.”

That day

Hugo en Matto spelen That day. We rijden op de Nieboerweg op weg naar de Goudenregenstraat. “In die straat had je de automatiek ‘De Gouden Plu’, vandaar de naam Plu. De plu’s, met veel Indo’s onder hen, verzamelden zich hier. Ze hadden Kreidlers en Zündapps, ook wel buikschuivers genoemd. George (Kooymans) , Rinus (Gerritsen)  en ik zaten bij de Kikkers, wij hadden Puch’s. De Plu’s voelden zich niet meer veilig bij de automatiek en verplaatsten zich naar de Bosjes van Poot.” We zijn in de Goudsbloemlaan. Rechts zien we het vroegere VCL, het Vrijzinnig Christelijk Lyceum. Het heet nu Segbroek College. “Daar had je lokalen waar je kon spelen, en ook in de aula werd gespeeld. Er was ook baldadigheid. “Ooit zijn alle brandkranen opengezet.”

Via Daal en Bergselaan en Ranonkelstraat komen we bij de Bosjes van Pex, waar we uitstappen.  Er staat een uitspanning, vroeger heette het De Wildhoef. “Daar kon je eten, en muziek maken. Het was terrein van de Kikkers. Ritchie Clark (Rudy Bennett) trad er op met zijn Ricochettes. Later kwamen The Motions daaruit voort. Ik heb hier vele vechtpartijtjes meegemaakt. We moesten onze mooie meisjes koesteren en beschermen tegen de Plu’s. De Bosjes waren geschikt om in weg te vluchten. Maar we gebruikten ze ook voor de Flower Power. Het is allemaal goed afgelopen. Vijf jaar geleden is de Vrede van Den Haag tussen de Kikkers en de Plu’s gesloten in Café Westend. Ik kom ze nog wel tegen, de Plu’s. Het is allemaal heel vriendschappelijk nu. We zijn natuurlijk ook onze wilde haren een beetje kwijtgeraakt.”

Wasted words

Onder de klanken van Wasted words (Motions, zang Rudy Bennett) verlaten we de Bosjes van Pex. Marcello: “Haagse Indo bandjes spelen in de kelders in Hamburg in de vroege jaren zestig. In hun voorprogramma hadden ze een onbekend bandje uit Liverpool staan, The Beat Boys, die keken van de Indo bandjes hun kunsten af. Later kregen ze de naam The Beatles. Den Haag was het Liverpool van Nederland, maar je kunt beter zeggen nog dat Liverpool het Den Haag van Engeland was.”We komen langs een andere school, de Dalton HBS. “Hier is Haagse geschiedenis geschreven. Supersister, de Clichémannetjes, later Koot & Bie en de eerste drummer van de Earring komen hier vandaan. De meeste scholen hadden een grote en goede aula, dat was goed voor de optredens.”

Hugo & Matto zingen ‘Hey Girl’ van Grupo Sportivo  en vervolgens, verrassend ‘Zij dronk ranja met een rietje, mijn Sophietje’ vanwege het feit dat in een van de zijstraten van de Loosduinseweg de oefenruimte was van Johnny Lion & the Jewels. We draaien de Soestdijksekade op. “Hier woonde Peter Vink van Q65 op een woonboot. Jay Baar van de Kjoe woonde hier ook vlakbij. We zijn in de buurt van het Musicon, muziekcentrum en concertzaal met oefenruimtes voor jong talent. Cesar Zuiderwijk geeft er drumworkshops. Elk jaar heb je hier het festival Kaderock. In de kerk links voor ons oefenden in de sixties Indo rockbandjes.”

This is The life I Live

Op een gevel rechts, vlakbij het Almeloplein, zien we op een flatmuur in witte letters vier regels staan: This is my life of sadness, this is The life I Live, this is my life of gladness, this is The life I Live. “Volgende week zaterdag wordt deze geveltekst officieel ‘geopend’.” We rijden met het Zuiderpark links van ons. Marcello: “In het ADO stadion hebben de Stones opgetreden. In het openlucht theater van het Zuiderpark is de clip van Radar Love opgenomen. Parkpop startte in 1981 in het Zuiderpark. 1992 was een topjaar met een half miljoen bezoekers. Je had de bands, maar ook de Hells Angels, daar moest je voor oppassen. De Ronde: “Ik was een keer met mijn vader, een keurige oude heer met stropdas en al en wandelstok naar Parkpop gegaan. We liepen in de buurt van het territorium van de Hells Angels. Tot mijn afgrijzen liep mijn vader ernaar toe en boog zich over het hek. Toen tilden die Angels hem over het hek. Even later zag ik ‘m achterop een Harley – met zijn wandelstok in zijn hand – een rondje maken.”

Ik zou best nog wel een keertje net als vroeger

We maken voor de tweede keer een stop, bij de Rolschaatsbaan. Er waren drie rolschaatsbanen in Den Haag, maar alleen deze in het Zuiderpark is er nog. De baan met het restaurant en het terras zijn tegenwoordig van een Turkse ondernemer.  Hugo&Matto zingen het lied van Polle Eduard ‘Ik wil jou jou, ja jou, voor mij alleen’, en nadat we onze drankjes hebben gekregen wordt uit volle borst ‘Ik zou best nog wel een keertje net als vroeger in Moerwijk willen wonen, Oh oh Den Haag’ gezongen. Het refrein wordt enige malen herhaald. Marcello: “Dit restaurant/deze muziekzaal is vijftig / zestig jaar lang niet veranderd. Hier kwamen de Kikkers. Maar ook de Indo bandjes speelden hier. Ajun ajun. Op de rolschaatsbaan en op de middelbare scholen werd de Haagse muziek gemaakt.”
We klimmen terug in de bus met de klanken van ‘The Boxer’ van Simon & Garfunkel – ja, ook die zijn nu een beetje Haags – en De Mèsjes ùit Den Haag van De Regâhs, ‘De allermooiste meisjes van de hele wijde wereld, zijn de meisjes van De Haag’. We draaien De La Reyweg op naar een andere hotspot: het geboortedorp van de Golden Earring. De Ronde: “In de Terletstraat is het geboortehuis van Rinus Gerritsen, George Kooymans woonde vlakbij, evenals de eerste drummer Fred van der Hilst.” We zijn inmiddels in de Terletstraat en zien daar rechts een dierenkliniek. “Daarboven woonde de familie Gerritsen. En ook Joop Oonk, de basgitarist van de Jumping Jewels, woonde vlakbij. En ietsje verder is het geboortehuis van Frans Krassenburg van de Earring. In de sigarenwinkel Westend stond in de kelder een drumstel, waarop geoefend werd.  Op de Zuiderparklaan had je Disco Zuid, waar je plaatjes kon kopen. En bij Talamini kon je terecht voor een patatje en een colaatje.”

Nobody’s wife

Op de Zuiderparklaan zien we op de rotonde Poeliersbedrijf Victor Meijer. Hij blijkt een beroemde Hagenees te zijn.  Hij had een band, Paardekracht, hij produceerde een rockopera, Alles Kits, die vijftien keer was uitverkocht en hij werkte veel samen met andere artiesten. Zoals Anouk, die vanuit zijn pand MTV platbelde om haar single Nobody’s wife te promoten. “Hij had opeens een mega telefoonrekening.” De bus stopt. Er komt een stevige man met een dame naar de bus toegelopen en de deur draait open. Wie zou dat zijn? Jawel, Victor Meijer. Hij pakt de microfoon en zegt: “Drummers zijn rare mensen” en vervolgens “Als ik een, twee drie zeg roepen jullie allemaal keihard: Golden Earring!” Hij telt af. “Drie twee een: Golden Earring!” “Heel goed mensen, dan kan ik nu mijn gedicht voorlezen en op het eind mogen jullie dat weer roepen.” Hij pakt een vel papier met het gedicht ‘Popstad nummer Een’. ‘Het is stil in Den Haag’ begint hij, en wat verder ‘Eigenlijk is het altijd feest’. En dan maken de toehoorders op het eind het gedicht af met ‘Golden Earring!’. Meijer en zijn dame vertrekken, maar komen even later weer terug. De deur draait weer open. Hij wappert met het gedicht. “Noem een getal onder de 48”, zegt hij. Allerlei getallen worden genoemd, waaronder 36. “Ik hoor daar 36, dan bent u de winnaar." Meijer overhandigt het gedicht aan de gelukkige winnares.

Back home

De muzikanten in de bus spelen Back home om op de Loosduinse Kade over te gaan op Na Na Na van The Shoes. We naderen de voorlaatste hotspot: De Prinsegracht. De Ronde: "Hier links heb je drie grote gebouwen met dubbele stoepen: het zijn de legendarische Drie Stoepen. Adje Lagerwaard organiseerde daar grote feesten in de jaren zestig. Het waren bizarre feesten. Alle grote bands hebben er opgetreden. Er was een hele goede concertzaal. Ook jazzmusici traden er op, onder andere Wes Montgomery en ook Pim Jacobs met zijn ensemble. Deze kant van de Prinsegracht was een zeer levendige buurt. Er zaten kantoren van politieke partijen, de CPN bijvoorbeeld, er zaten krantenredacties, het Binnenhof onder andere."
Marcello: “En rechts zien jullie het Paard van Troje, in 1972 opgezet in een gekraakt pand. Het was een jeugdcentrum. Vele beroemdheden hebben er opgetreden: U2, Prince, Mick Jagger. Nu is het een commercieel muziekcentrum.  
We stappen uit, niet om naar het Paard te gaan, maar naar het standbeeld van Haagse Harry. Marcello zet ons op de foto. “De tekenaar van Haagse Harry, Marnix Rueb, was een grote vriend van ons. Hij kwam vaak in de galerie. Met behulp van zijn broer is dit beeld gerealiseerd. Het is een echte publiekstrekker geworden. Iedereen zet elkaar met dit beeld op de foto.”

Just the way I do

We lopen de Grote Markt op. Het zit vol mensen. De Ronde: “Vroeger had je hier boekenstalletjes en bars als La Gaité.” We lopen door, de Schoolstraat in. Meteen rechts houden we stil bij een pand dat verbouwd gaat worden. “Hier begon Nico Servaas. Hij verkocht bladmuziek, kerkmuziek onder andere en ook instrumenten. Je kon bij hem op krediet kopen. Dat was een pré voor al die Haagse bandjes, want die hadden niet zo veel te makken. Je kon ook uitproberen en er werden jamsessies gegeven, in de etalage. Later verhuisde hij naar een groter pand op het eind van de straat links. Op de bovenste verdieping kon je versterkers testen en gitaren uitproberen. Het bedrijf Servaas draaide bijzonder goed. Het kreeg vestigingen in meer plaatsen, niet alleen in Nederland. Op zeker moment had Servaas twintig wagens rijden. Het was een klein concern geworden.
Ïnmiddels zijn we daar gearriveerd. Nu zit er The Fiddler, een internationaal café. “Hier rechts om de hoek had je Club 192, daar speelden bekende bandjes.” Er staat een muzikant voor ons op straat te spelen, op zijn versterkte viool. De Ronde geeft hem een hand.

You can’t always get what you want   

We lopen naar de Driehoekjes, het mooie pand van Berlage. De Ronde: “Hier zat Scala, een artiestensociëteit. Het was wat langer open. Er kwamen acteurs en artiesten. Mijn vader had kantoor in dit pand. Dus het is altijd een heel vertrouwde stek voor mij in de stad geweest. We lopen naar Café de Paap in de Papestraat. “Al vele jaren en begrip. Di-rect, Kane, Anouk en de Vrienden van Amstel hebben er opgetreden. Iets verderop is muziekcafé Lokaal Vredebreuk. Johan van de Regâhs die ook mee is, zegt dat hij er zesenhalf jaar lang elke zondag heeft opgetreden. We kijken even de Prinsestraat in richting van de winkel en oefenruimte van Cesar Zuiderwijk en lopen dan richting Florencia.  We staan even stil voor het witte hoekpand dat nu een herinrichting krijgt. “Hier is het Rockpaleis begonnen. Het zit inmiddels aan de overkant. Ook rechts op het pleintje had je een muziekzaak. Drie grote muziekzaken op een plein: een mooie illustratie van de omvang van de Haagse rockmuziek.”

Het zit erop, de eerste officiële rocktour door Den Haag. Onder de klanken van ‘You can’t always get what you want’ van de Stones zegt Marcello: “Nog een applausje voor Ome Wout en Peter de Ronde.”

Afbeeldingen:  1) bij Haagse Harry, 2) in de bus, 3) kijkend naar het oude Scala, 4) Matto & Hugo, 5) Peter de Ronde en Ome Wout, 6) Rolschaatsbaan. Foto’s: Marcello. 

http://marcellos.nl/rock-history-tour/

 

Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0