De innerlijke landschappen van Rieja van Aart

De innerlijke landschappen van Rieja van Aart

Rieja van Aart toonde in Gallery WM, Amsterdam haar foto’s tijdens de expositie ‘Still Lifes’. Ze fotografeert scènes die ze zelf installeert met eenvoudige materialen als papier, stof en veren. Als het juiste moment daar is, de natuurlijk lichtinval optimaal, legt ze de scènes vast.

Ik spreek met Rieja van Aart op een van de laatste dagen van de tentoonstelling in de galerie. Ze is een week over uit Frankrijk, waar ze met haar partner woont op een verbouwde boerderij in de Touraine, in het gebied van de Loire. Ze heeft daar een groot atelier waar ze haar foto’s maakt. Ze werkt ’s middags, omdat het licht dan mooi binnen valt.

Landscapes

Met dat licht krijgt de opgebouwde scène een diepere dimensie. Het licht kan van achteren, van voren, van links of van rechts komen, voor iedere scène is dat anders. Alle foto’s gaan over landscapes, zegt ze, haar inner landscapes. Bij sommige foto’s is dat evident, zie haar woestijn- en berglandschappen, gemaakt van papier en licht, voor andere is dat niet meteen zichtbaar.

Ballerina’s

Maar ook haar serie van ballerina’s gaan over inner landscapes. “Ik leg vast wat ik bij voel.” We kijken naar haar foto ‘Dans I’ uit 2020. “Het zijn de ballerina’s van een balletdanseres uit Oost-Europa. Ze vertelde over haar beroep dat enerzijds  lichamelijk heel zwaar en pijnlijk is.  Maar anderzijds is het  verheffend, euforisch. Dat dubbele gevoel vind je terug in veel facetten van je leven!”

Zwanenvleugels

Die euforische gevoelens kent ze zelf ook als een afbeelding gelukt is. We lopen langs haar foto’s met zwanenvleugels. Ze  kreeg er twee van een kunstenaar die er zelf niets mee kon aanvangen. “Misschien kun jij er mee aan de slag.” Dat deed ze. “Voor mij waren ze als een paar dat samen leeft, voor elkaar zorgt.” Ze vond verrassende combinaties, met als topstuk ‘Cygne 43’, waar de vleugels in gele, grijze en witte tinten in elkaar geschoven zijn.

Struisvogelveer

Ze heeft een andere reeks – de Maät-serie – met een struisvogelveer. Maät was een Egyptische godin, de personificatie van de kosmische orde; van harmonie, waarheid en rechtvaardigheid. Een van de foto’s verwijst naar een mythe waarin Maät het leven van een persoon op het eind van zijn leven beschouwt. Met op een weegschaal in de ene schaal een menselijk hart en in de andere schaal een struisvogelveer. Als de betreffende persoon een goed leven had geleid, bleef de weegschaal in balans, na een slecht leven ging het hart naar beneden.

Er zit leven in 

Het zijn stillevens, ‘Still Lifes’, in Frankrijk, waar ze regelmatig exposeert, is de term ervoor ‘nature morte’. Maar dat dekt de lading van haar fotografie slecht. “Die term is te doods.Ik geef juist nieuw leven aan dingen die er niet meer toe lijken te doen.” Dus ook in Frankrijk is het ‘Still Lifes’, er zit nog leven in. Ze wil met haar kunst emotie en creatie samenbrengen.   

Journalistiek

Rieja van Aart heeft een aantal jaar de Kunstacademie gedaan. Dat deed ze in Antwerpen. Maar ze twijfelde altijd of ze kunstenaar of journalist wilde worden. Op gegeven moment switchte ze naar de journalistiek, toen ze leerling-journalist van haar regionale dagblad in het zuiden des lands kon worden. Ze wilde de kunst niet opgeven, volgde lessen aan de academie St. Joost in Breda en ging fotograferen. Op zondag, de rest van de week was voor werk. Na een tijdje was ze  journalist en nog wat later hoofdredacteur van bladen als Yes, Nouveau en Cosmopolitan.

Fotografie

“Dat was een uitdagende, stevige baan. Ik begeleidde de inhoud, stuurde journalisten, fotografen en  grafici aan en stelde me ten dienste  van de lezers, probeerde aan te sluiten op wat zij van het blad verwachtten. En daarnaast moest er natuurlijk op de commerciële aspecten worden gelet.” Op een gegeven moment wilde ze meer toekomen aan de dingen die haar zelf interesseren, maken wat ze zelf wil zien.  Ze verliet daarom de tijdschriftwereld en werd fulltime fotografe van kunst.

En dat gebeurde, in Frankrijk. Haar werk ontwikkelde zich. Het gaat altijd om stillevens maar daarbinnen werkt ze aan verschillende series. Ze vindt inspiratie in bijvoorbeeld dans, voodoo, mythe of landschap. Af en toe keert ze terug naar haar eerder werk, kiest ze elementen die volgens de kenners van haar werk, doen denken aan haar eerste beelden.

Wat is haar ervaring binnen het kunstleven?

“Het is wat je kiest. Sommige collega’s houden niet van exposeren. Ik vind expo’s altijd leuk. De halve tijd ben je dan wel bezig met de organisatie daarvan: het vinden van een galerie, het ophangen in lijsten, etc. Hoewel ik een agent heb, moet je er toch ook zelf achteraan. Ik ben erg blij met galeries waar ik mijn werk mag tonen. Ik vind het belangrijk een goede band met de galeriehouders te hebben.”

Ze vind het daarnaast belangrijk een goede band met haar dorp te hebben. Inmiddels beheerst ze de Franse taal uitstekend – “ik denk en droom in het Frans”- en zit ze zelfs in de gemeenteraad.

Tot slot: wat is haar filosofie?

“Om kunst uit te voeren moet je een soort bezetenheid hebben. Je moet willen blijven werken en je ontwikkelen. Maar dat moet je wel in evenwicht brengen met de rest van je leven. Dat maakt je een prettiger mens. Ik wil dat mijn leven in harmonie is, met een belangrijke plaats voor de kunst erin.”

Afbeeldingen

1) Inner landscape 19, 2) Paper 7, 3) Paper 17, 4) Inner landscape 12, 5) Maät 18, 6) Maät 15, 7) Maät 8, 8) Dance 1, 9) Dance 5, 10) Inner landscape 018          

http://riejavanaart.ultra-book.com
https://www.instagram.com/riejavanaart/
https://gallerywm.com/WP/rieja-van-aart-still-lifes-15-10-13-11-2021/

https://bit.ly/3px1gN4

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0