De wereld van de Amsterdamse kunstenaar, 2 - Henk Veen

Vorige week donderdag was ik bij de opening van de tentoonstelling van Henk Veen in Amsterdam American Hotel, grenzend aan de beroemde Americain Bar. Puur Amsterdam! is de titel van de expositie van 40 schilderijen die over Amsterdam gaan. Huizen, straten, mensen, Ajax en Cruijff natuurlijk.

De opening werd verricht door burgemeester Eberhard van der Laan. Van der Laan was vol lof. ‘Henk is een Paradijsvogel. Het is ongelooflijk mooi wat hij maakt. Daarnaast ook ongelooflijk Amsterdams. In alles ruik en proef je dat hij de stad kent, dat hij de straten en de mensen kent. Een geweldige Amsterdamse kunstenaar.’  Acteur Peter Faber even later : ‘Hij heeft ’t Ajax gevoel. No mercy. Doen, gewoon doen. Zó  doen we het.’

Amsterdam-Noord

Henk Veen enige dagen later: ‘Mijn thema is Amsterdam, de stad en de straat. En de liefde. Ik ben geboren en getogen in Amsterdam. Ik ben van ’64, opgegroeid met Ajax, met Cruijff. Mijn vader haalde me voor twee dingen uit bed: Cruijff en Mohammed Ali, de bokser.

Als Ajax speelde mocht ik de eerste helft van de wedstrijd meekijken. Ik heb de opkomst en de grote periode van Ajax helemaal meegemaakt. Mijn vader heeft helaas niet meer mee mogen maken dat ik met Johan Cruijff geschilderd hebt, tot drie keer toe. Als hij dat geweten had, had hij het te gek gevonden.’

Henk Veen komt uit Amsterdam-Noord.  ‘Daar ben ik geboren. Later heb ik overal gewoond, in West, in het centrum. Toen er kinderen kwamen gebeurde dat weer in Amsterdam- Noord. Wonen in Amsterdam-Noord is zalig, vooral in onze wijk, de Molenwijk.’

Op doek

Al als jochie leek Veen voorbestemd om kunstenaar te worden: ‘Zo lang als ik weet tekende ik.  Overal, op papier, op de muur, op mijn broek. Op zeker moment kocht ik  een fotolijstje – met zo’n gezinnetje erop – bij de HEMA. Die foto draaide ik om, dan had ik een wit vlak. Daar tekende ik op en deed het weer in het lijstje. Het zag er te gek uit. Ik gaf het cadeau op een verjaardag.

 Een vriend zei: je moet op doek schilderen. Maar ik had geen geld. Ik ging dus naar de Gamma, kocht vier latjes en hoekjes. Vervolgens ging ik naar de Albert Cuyp voor een katoenen doek. Dat niette ik vast, zo recht mogelijk, dat het haakse hoeken had, witsel erover en vervolgens opschuren. Toen ik dat verkocht – het was in 1998 – had ik een trots gevoel van binnen.’

De Rietveld

Een kunstenaarsopleiding heeft Veen niet gevolgd. ‘Ik ben autodidact, zoals dat heet.  Ik mocht overigens naar de Rietveld Academie. Dat zat zo. Ik was op gegeven moment live aan ’t schilderen in een winkelcentrum. Toen kwamen er twee mannen die leraar bleken te zijn van de Rietveldacademie. Zij hadden het zo aangezien en zeiden tegen mij: jij mag naar de Rietveld.

 Ik vond het van de ene kant een hele eer, maar hoe langer ik nadacht, hoe meer twijfels ik kreeg.  Ik schilder namelijk niet perfect, de schaduwen kloppen soms niet en er zijn andere ’foutjes’. Op de Rietveld zouden die foutjes er systematisch uitgehaald worden. Wat zou er dan van mijn stijl overblijven? Ik zou doorsnee worden. Ik heb toen afgezegd.’

Het Louvre

Henk Veen gebruikt voor zijn schilderijen spuitverf en acrylverf. Hij werkt met kwast, een stokje en sjablonen, waarmee hij zonder omwegen zijn emoties vastlegt. Hij schildert levendige, kleurrijke doeken die zich kenmerken door de ‘laag over laag’ techniek. Door deze techniek en door de nevel van de spuitverf krijgen de kleuren een warme uitstraling en krijgt het werk diepte. Het geheim is de finishing touch, verf met een stokje – ook wel SignArt genoemd – waardoor het schilderij gaat leven.

Veen is samen met zijn verloofde Freeda bijzonder actief om het werk bekendheid te geven. Hij kwam in tv-shows, maakte tot drie keer toe schilderijen met Johan Cruijff voor zijn Foundation en kwam zelfs tot twee maal toe te hangen in het Louvre in Parijs, waar hij een Grand Prix Special als prijs won. ‘Zo leuk, je wordt in het Frans aangesproken door de juryleden en andere kunstkenners en even later loop je lekker tussen de mensen in de stad Parijs.’

Daarnaast organiseerde hij met Freeda diverse Kunstpleinen, jaarlijks op het Rembrandtplein, bij de Dam tot Damloop en in de Keukenhof.

Blijven knokken

Hij heeft zelfs schildersleerlingen, zoals de burgemeester het noemde. Henk Veen: ‘Dat is een project. Dat doe ik samen met Peter Faber. Ik  schilder met jongens van de Top 600 – de 600 criminele jongens  van Amsterdam –  om ze te laten nadenken. Dat gebeurt twee, drie maanden voordat ze vrij komen. Ik vraag hen dan: willen jullie zo blijven leven? Willen jullie niet gewoon vrouw en kinderen hebben? Wil je altijd over je schouder blijven kijken en nooit rust hebben? Daar gaan ze dan over schilderen. Over jezelf worden.’

Hoe is het kunstenaarsleven? ‘Het is fantastisch om kunstenaar te zijn. Maar je hebt wel je ups en je downs. De ups: de burgemeester, het Louvre, de tv-programma’s. De ene keer verdien je 10.000 euro maar er zijn ook periodes dat je niet verkoopt. Dan moet je achter verkoop aan. Elke euro is er dan weer een.  De galeries kom je niet zo vanzelfsprekend in. Elke keer moet je je werk weer uitleggen.

Het is niet als Corneille of Brood dat je daar zomaar binnenkomt. Je moet blijven knokken. Dat is zwaar. Iemand met een gewone baan heeft elke maand zijn salaris.  In dit vak is dat niet het geval.’

Veen tot slot: ‘Elk schilderij is een nieuw avontuur, een nieuw verhaal. Je hebt verschillende periodes in je leven. Sommige periodes zijn leuker dan andere. De schilderijen vertellen het verhaal.’

De tentoonstelling Puur Amsterdam! in American Hotel Amsterdam is te zien tot 1 januari 2015.

http://www.henkveen.nl/                      http://bit.ly/2ExZ1Ak              https://bit.ly/1IPybPl

Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0