De wereld van de Amsterdamse kunstenaar, 53 - Margot Klein Tiessink

In de huiskamer van Margot Klein Tiessink hangt een groot schilderij van een oudere Surinaamse man, zittend op een stoel met daarover en om heen vliegers en een jongetje die er een vasthoudt. Margot werkt bij de man via de thuiszorg.

Ik ben op bezoek bij Margot Klein Tiessink in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Er hangen meer schilderijen in haar voor- en achterkamer. In de voorkamer een schilderij met jongetje die op een bank ligt. De tweede laag is een aquarium met vissen waardoor je als het ware zelf mee kijkt als visje. Bijzonder, een schilderij vanuit het perspectief van de vissen.

Multidimensionale wereld

Dat geldt ook voor andere schilderijen van Margot. Overal zie je lagen over elkaar, soms lijkt het of er een weefsel over het beeld zit. Er ontstaat diepte in het schilderij. Het oogt als een doolhof en je gaat als vanzelf op zoek. Want er is veel te zien en te ontdekken. Margot Klein Tiessink: “Die tweede laag teken ik met een ouderwetse kroontjespen. Door die lagen over elkaar ontstaat er een multidimensionale wereld. Dit levert een beeld op wat meerdere zienswijzen mogelijk maakt, waarbij de toeschouwer de rol van voyeur kan aannemen.”

“Mijn werk vertoont overeenkomst met de hedendaagse hoeveelheid aan beelden in ons dagelijks leven. Rode draad is het verlangen naar wat was, is en kan zijn. Fictie als herinnering, herinnering als fictie.” Ze heeft een documentatiemap met haar werk op tafel. Ik zie een schilderij met een oudere Hindoestaanse vrouw, die met een kussen in haar nek naar buiten kijkt. Over het hele schilderij slingeren lijnen van tropische planten en bomen. Aan de onderkant van het werk zie je een houten huis aan een rivier waar deze mevrouw zelf ook in heeft gewoond Er ligt een roeibootje. Rechtsboven een vogelkooi met een vogeltje. Ganzen in de vensterbank. Margot: “Deze mevrouw kreeg heimwee naar haar Suriname zoals veel mensen dat krijgen als ze ouder worden en terugverlangen naar hun geboorteland. Ze had zelf een vogeltje maar moest deze tot groot verdriet weg doen wegens allergie, ook is het een verwijzing naar de Surinaamse mannen die je soms zomers kunt vinden hier in de parken en die dan een wedstrijd houden welk vogeltje het mooiste zingt. Door haar af te beelden in haar eigen huis aan de Albert Cuyp en daarover heen haar herinneringen vloeien deze beelden samen tot een schilderij”.

Afwisseling

Op een ander schilderij zie ik een musje, een broodmandje en allerhande voorwerpen op een tafel. Er wordt thee geschonken. Ook hier bloemen en planten in dunne lijnen. Er is een ontbijttafel getekend over een musje die ze gefotografeerd had. “Vroeger zag je ze overal. Jammer genoeg verdwijnen ze hier in Amsterdam, een van de vele oorzaken is dat men tegenwoordig geen tafelkleden meer heeft en uitklopt met de kruimels er nog op. Het schilderij is een ode aan de mus. Het is geëxposeerd tijdens De Grote Huismus Tentoonstelling in het Natuurhistorisch museum te Rotterdam.”* Het schilderij ‘Mijmering’ dat op een gedrukte kaart staat afgebeeld werd aangekocht voor de kunstcollectie van de Tweede Kamer der Staten-Generaal in Den Haag.

Foto’s zijn de basis voor een schilderij. Ze maakt de foto’s meestal zelf. Margot wisselt het schilderen af met het werken bij de thuiszorg. Een week schilderen, een week thuiszorg voor haar vaste lasten omdat het kunstenaarschap vaak erg onzeker is. Maar het is goed te combineren, ze ervaart het zelfs als een aangename afwisseling. “Als je schildert ben je geconcentreerd alleen bezig en zie en spreek je weinig mensen. In de thuiszorg ontmoet je veel verschillende mensen, je komt in de wonderlijkste omgevingen die voor de bewoners hun dagelijkse omgeving is en je hoort veel verhalen. Daar haal ik dan ook inspiratie uit.”

Sleutelwerk

Heeft ze een sleutelwerk, een werk dat een beginpunt vormde van een nieuwe koers? Dat heeft ze. Het is een schilderij wat gekocht werd door het Centrum Beeldende Kunst Groningen**. “Ik rondde mijn opleiding aan kunstacademie Minerva in Groningen af met posterachtige realistische beelden. Na mijn afstuderen was ik zoekende, dit resulteerde in een periode waarin ik alleen met houtskool tekende. Groot, abstract en vervolgens abstracte pentekeningen en schilderijen. Op zeker moment, het was in 1996, projecteerde ik een abstracte tekening op een oud doek waar al een figuratieve voorstelling op stond. Ik had het idee dat ik de afmeting en dus de spielatten goed opnieuw kon gebruiken voor een abstracte tekening. De beelden vloeiden in elkaar over. ‘Wauw’, dacht ik, ‘wat mooi. Hier kan ik mee verder’. Toen viel het realisme op zijn plaats. Het heeft zich ontwikkeld tot een techniek waarbij twee realistische beelden over elkaar leiden tot een zekere mate van abstractie waardoor het kijken op allerhande niveaus de ruimte krijgt.”

Margot Klein Tiessink is een laatbloeier als kunstenaar. Ze woonde in Emmen waar ze in het dierenpark werkte als oppasser, daarna ging ze aan de slag als dierenarts assistente. Op haar 28e besloot ze naar de kunstacademie in Groningen te gaan. “Het was een degelijke opleiding waar ik veel aan heb gehad, er was veel aandacht voor kleurenleer en compositie, je had modeltekenen en de mogelijkheid om grafiek te kiezen. Daar heb ik nog een tijdje gebruik van gemaakt, ik deed lithografie bij Wim Jonkman.” De academie stond bekend om haar realisme met kunstenaars / docenten als Wout Muller en Matthijs Röling. Maar haar gevoel voor kleur vond weerklank bij de bekende Groninger kunstenaar Martin Tissing die onlangs overleed. Zijn poëtische werk waarin kleur een hoofdrol speelt en zijn mooie verhalen uit de kunstenaarspraktijk deden haar besluiten bij hem af te studeren naast de Rotterdamse kunstenaar Olphaert den Otter***.

Verhaal zonder eind

We gaan naar boven, naar haar atelier en de opslagplaats van haar werk. Ik zie een heleboel potjes olieverf. En een kroontjespen. De eerste voorstelling wordt geschilderd en de tweede laag tekent ze met de kroontjespen erover heen met het doek horizontaal op tafel, op katoen. “Katoen is stevig en vind ik erg prettig om op te werken.” Ze heeft armsteunen in diverse maten zodat ze met haar hand of arm niet op het doek komt als ze de tweede laag er over heen tekent. Ik kijk naar buiten en zie een heleboel binnentuinen en in de verte een klein stukje Amstel en het voormalige Volkskrant gebouw. Margot vindt het een fantastisch uitzicht. “Op dit moment In de avond verzamelen zich de spreeuwen in de binnentuin dat is een fascinerend gezicht en zomers vliegen de vleermuisjes bij schemering voorbij.”

Tot slot, als ze het kort zou typeren, wat is dan de kern? Margot: “Ik zoek naar een verhaal zonder eind waarin ik uiteindelijk zelf de dirigent ben.”

Afbeeldingen

1) foto kunstenaar, 2) Lion - 95 x 80 cm - oil paint on canvas, 3) Reflection - 80 x 120 cm - oil paint on canvas, 4) Nostalgia - 80 x 95 cm - oil paint on canvas, 5) Dreamworld - 80 x 90 cm - oilpaint on canvas, 6) Sparrow - 70 x 90 cm - oil paint on canvas, 7) Cat - 52 x 62 cm - oilpaint on canvas, 8) Musing - 80 x 95 cm - oilpaint on canvas, 9) Silence - 90 x 120 - oil paint on canvas, 10) the Kiss - 80 x 120 cm - oilpaint on canvas, 11) Inner Vision - 120 x 90 cm - oil paint on canvas, 12) View from Aquarium - 70 x 95 cm - oilpaint on canvas, 13) The Longing 80 x 90 cm - oil paint on canvas, 14) atelier + potjes + uitzicht          

www.galeries.nl/kunstenaar.asp?artistnr=62585
www.artolive.nl/kunst/652-margot-kleintiessink
https://www.saatchiart.com/wilhelmina            
 *https://www.hetnatuurhistorisch.nl/exposities/geweest/geweest-2007/de-grote-huismus-tentoonstelling.html
**
https://www.kunstuitleengroningen.nl/digitale-catalogus/detail/q/task/search/id/331004

***https://ifthenisnow.eu/nl/verhalen/de-wereld-van-de-rotterdamse-kunstenaar-10-olphaert-den-otter

https://bit.ly/2UhIwnO 

 

 

 

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0