De wereld van de Amsterdamse kunstenaar, 56 - Hedwig van der Heiden

Hedwig van der Heiden maakt schilderijen, tekeningen en foto’s. Op bezoek in haar woning zie ik links een portret van een man met blauw haar in een zwart pak met paarse zijkant en een wit overhemd in een okergele achtergrond. Het is haar overleden vriend, een Zen-leraar.

Toen Hedwig negen jaar oud was, ging ze met haar vader naar een Picasso-tentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam. “Dat was leuk. Ik besloot toen dat ik ook schilder ging worden. Mijn vader vond het mooi dat ik het artistieke pad koos. Hij adviseerde me wel om ook een leraarsakte te halen. Dat heb ik ook gedaan, MO-A en MO-B.”

Treffende portretten

Hedwig van der Heiden’s portretten zijn treffend gemaakt. Dat zie je in een filmpje waarin de geportretteerden naast hun schilderij staan. Het is een intensief karwei, soms is ze er zes weken mee bezig. Momenteel is ze bezig met een portret van de historicus, presentator, schrijver en voormalig hoogleraar Maarten van Rossem. “Zijn broer, Vincent van Rossem heb ik al geportretteerd, die is goed gelukt. Dat vond hijzelf ook. Hij staat erop met een sigaret in zijn hand. Ik hoop dat hun zus ook nog meedoet.”  

In de kamer zie ik op de grond nog portretten staan van Lodewijk Asscher (met groene tinten in zijn gezicht), Hannah Arendt, Paul Scheffer en Remco Campert. “Sommigen vinden het leuk, die andere kleuren in hun gezicht, anderen niet. Ik had een galeriehouder in Bad Bentheim en zijn vrouw met speciale kleuren geschilderd, maar zij wilden liever een ‘natuurlijke teint’. Dat heb ik toen gedaan. Remco Campert vond het wel leuk, die andere kleuren in zijn gezicht.”

En foto’s en tekeningen

Hedwig bezoekt de te portretteren personen, neemt een aantal foto’s en gaat vervolgens daarmee aan het werk. Daarnaast maakt ze veel andere foto’s. “Ik fotografeer alles wat ik zie. Vaak doe ik het als ik naar mijn atelier ga, gisteren fotografeerde ik een veld met krokussen, donkerroze krokussen. Ik heb van de bovenverdieping van Arti foto’s van een protestmars gemaakt. Ik heb veel foto’s van bijeenkomsten en (kunst)openingen. Als ik iemand een mailtje stuur, doe ik er ook een foto bij.”

Ook maakt ze tekeningen. Ze heeft wel 4000 tekeningen. Ze verkoopt ze niet. Ze zoekt in de kast naar haar tekeningen en ze toont me twee tekenboeken. Ik zie met potlood gemaakte vlakken en arceringen waar nu eens gele, dan weer blauwe lijnen doorheen lopen. Abstract werk. In sommige schilderijen komen de patronen van haar tekeningen terug, maar nu in kleur, veel bruine en gele tinten en met stippen er in.

Mexico

Hedwig van der Heiden is al kunstenaar sinds 1974. Ze had de Rietveld Academie gevolgd (van ’68 tot ’71) en daarna de Koninklijke Academie in Den Haag (’71 –’73). In 1976 vertrok met vriend en kind naar Mexico. Ze kon daar terecht in een Art Residency. “Eerst was de Mexicaanse ambassadeur bij mij thuis langs geweest om het allemaal toe te lichten. Het eerste half jaar was er een staking in Mexico-City. Daarom gingen we naar een klein dorpje buiten de stad. In het voorjaar, in maart was de staking afgelopen, en begon ik aan mijn Artist-in-Residence project. Het duurde negen maanden. Ik schilderde en op de Academie leerde ik zeefdrukken. Een Zwitserse docent vond mijn werk meer Europeaans dan Mexicaans.”

Daarna gingen ze reizen. Via Guatemala naar Colombia, Ecuador en Peru naar Bolivia. “In Bolivia woonden mensen die ik uit Delft kende. Onverwachts bleek ik in verwachting van mijn tweede kind. Mijn eerste kind zat ondertussen op de plaatselijke kleuterschool en praatte goed Spaans. Toen we terug gingen was het kind 3 jaar oud. Mijn tweede kind, ook een zoon, is in Nederland geboren. Ik heb hem Pabe genoemd omdat we in Mexico een heel aardige man ontmoetten en die Pave werd genoemd. Dat spreken ze in Mexico uit als Pabe.”

Terug in Delft ging ze werk maken dat ze goed verkocht. Ze leverde ook werk in voor de BKR-regeling, de Regeling Beeldende Kunstenaars. “Dat heb ik onlangs allemaal terug gekregen. Ik probeer er een goede plaats voor te vinden bij instellingen. Bijvoorbeeld een ziekenhuis. Ik was laatst bij het Boven-IJ ziekenhuis in Amsterdam-Noord. Alle gangen waren leeg. Toen ik daar opperde dat er wel wat kunst kon hangen kreeg ik als reactie dat men best wel geïnteresseerd was. Ik heb in ieder geval het denken erover aangezwengeld. Daarnaast heb ik ook contact met een groot advocatenkantoor in de Beethovenstraat die geïnteresseerd was. Het werk kan bij mij uitgezocht worden en gratis worden meegenomen.”

Vrij zijn

In haar schilderwerk heeft ze geen thema, zegt ze. “Als ik al een thema zou moeten noemen, is het dat ik vrij wil werken.” Gevraagd om een toelichting daarop: “Het leven zit vol regels. Op deze manier kan ik ook een keer vrij zijn.”

Hedwig komt oorspronkelijk uit Amersfoort. Haar vader had een nertsenfarm en was daarnaast uitvinder. Hij vond verbeteringen in de installaties van de farm uit waarvoor hij patent kreeg. Daarnaast vond hij een automatische autoriem uit, een riem die automatisch om een persoon heengaat en dan vastklikt. “Hij is ermee op tv geweest, in 1990. Hij was een bijzondere vader, heel lief.”

Les

Ze kreeg een vriend die in Delft ging studeren. Ze trok daar bij hem in. “Hij had een mooi appartement daar. Hij werd projectontwikkelaar en was Ondernemer van het jaar in Delft in 1993.  Drie jaar hebben we gewoond in dat appartement." Op basis van haar lesaktes MO-A en MO-B ging ze les geven. “In Rotterdam heb ik lesgegeven op een HBS. Maar de kinderen wilden helemaal niet luisteren. Daar ben ik na een tijdje weer vertrokken. Op advies van een vriendin ging ik vervolgens lesgeven aan volwassenen in Vlaardingen. Dat ging heel goed. Later heb ik in Amsterdam in een buurthuis aan de Colijnstraat lesgegeven.” Al die tijd bleef ze door schilderen en tekenen.

Via haar zus Cecile kwam ze in contact met Ger van Elk, pionier van de conceptuele kunst. Hij vroeg haar of zij het zoontje van zijn vriendin kon portretteren. Ze maakte er twee, hij kocht ze allebei en Hedwig zag ze terug toen ze hem bezocht in een bejaardenhuis waar hij in bed lag. Ze hingen daar aan de muur. In 2014 overleed Van Elk.

Je eigen baas

Hedwig heeft geen sleutelwerk. “Ik werk gewoon door. Mensen houden op met werken als ze 65 worden. Daar is bij mij geen sprake van, in het kunstvak moet je doorgaan, elke dag. Je bent ten slotte je eigen baas.”

Afbeeldingen: 1) Bob Dylan, 2) ZT 70 x 60 2016, 3) ZT 80 x 83 2015, 4) Diderot, 5) ZT 65 x 60 2017, 6) ZT 49 x 45 cm 2012, 7) 72 x 60 cm 2016 , 8) ZT 115 x 75 cm 2014 , 9) Paartje, 10) Tekening A4 2017, 11) Tekening A4 Hedwig van der Heiden, 12) Tekening A4 Hedwig van der Heiden, 13) Hedwig van der Heiden 2019           

http://www.hedwigvanderheiden.nl/

http://bit.ly/2XTPQUc

 

 

 

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0