De wereld van de Amsterdamse kunstenaar, 63 - Laura Andalou

Laura Andalou woont op een bijzondere locatie: een groen bootje op de hoek van een klein grasveldje: de Johanna. Het ligt in een gebied van voormalige scheepswerven, kleine bedrijven en pakhuizen in het midden van Amsterdam.

Ik zag talloze buitenlanders al dan niet groepsgewijs door de steegjes fietsen. Het gebied is populair bij de toeristen. Laura nodigt me uit naar binnen te klimmen en even later zit ik aan een tafel met een prachtige tropische plant erop, een Strelitza, de ‘Paradijsvogelbloem’.

De droomwereld versus de zogenaamde realiteit

Ik had Laura’s fotowerk in de Beurs van Berlage en in Galerie Fleur & Wouter gezien. Het was bijzonder werk waarin de gewone wereld en de verbeelde wereld samenkomen. Die verbeelde wereld heeft surrealistische trekken. Niet voor niets heet ze met haar achternaam Andalou, verwijzend naar de surrealistische film Un chien Andalou van Luis Buñuel en Salvador Dalí.

Laura: “Ik speel met wat echt is en wat niet, met de kracht en zwakte van de zintuigen en de kracht en zwakte van het emotioneel perspectief, de droomwereld en wereld die we normaliter aanschouwen als realiteit. De vraag wanneer de droom ophoudt en de realiteit begint, koppel ik aan globale sociaal-politieke gerelateerde onderwerpen, zoals reducerende gletsjers in het noordelijk halfrond of mensenrecht schendingen.”

Lucid dreaming

Als kind keek ze altijd naar de sterren, vertelt ze. “Ik was gefascineerd door de wat er buiten mijn bereik van bevatting lag. Ik had ook vaak intense dromen of nachtmerries en vond het vaak lastig ze te onderscheiden van de werkelijkheid. Door deze soms angstaanjagende wonderwereld bevroeg ik mezelf wat daadwerkelijk de realiteit definieerde? Ik trainde vervolgens mezelf om mijn dromen te sturen, zo kwam ik een staat van ‘lucid dreaming’. Dit spel pas ik tegenwoordig ook toe in mijn fotografie. Het is interessant om te spelen met de grenswereld van realiteit en surrealiteit en niet zeker te weten bij een foto bij welke van de werelden het beeld thuis hoort.” Ze bewerkt haar foto’s van plekken op de wereld die haar fascineren bijna niet. “Ik laat het verder in het midden wat er wel of niet bewerkt is, zo haal ik de spanning die ik ervoer terug.”

Ze heeft twee autonome series: een roze getinte serie ‘Le Rêve Rose’ (2015) en een blauwe, koele kleurenserie, ‘Nausicaä(2018). Laura:Met Le Rêve Rose begon ik mezelf voor het eerst als kunstenaar te zien.”  Het gaf haar toegang tot het buitenland, bijvoorbeeld in kunst residenties. Zo verbleef ze in een kunst residentie in Tunesië, waar ze ook een aantal keer exposeerde. “Ik was begin 20, onderdeel van een groep kunstenaars met vele verschillende culturen en achtergronden en voelde me voor het eerst helemaal op mijn plek als persoon. ‘Dit ben ik, dit is waar ik voor wil staan.’”

Marokko en IJsland

De roze getinte serie was gemaakt rondom de Sahara in Marokko. De blauwe, koele serie ‘Nausicaä’ (2018) maakte ze vijf jaar later in IJsland.Nausicaä’ is een zwaardere serie. Meer volwassen, merkte ik dat ik in de richting van mijn eind 20er jaren anders naar het leven begon te kijken. Ik kwam er ook achter hoe ik mezelf als kunstenaar definieerde en hoe het een vernieuwde plek in mijn leven kreeg. Het niet elke maand, maar eens in de zoveel jaar een serie maken waar ik helemaal achter sta. En daarnaast doe ik nog van alles om mijn leven zoveel mogelijk te verrijken. ”

Ze wordt geïnspireerd door het werk en de levensinstellingen van Pablo Picasso, Salvador Dali, Tamara de Lempicka, Frida Kahlo en de fotograaf Richard Mosse. “Mosse maakt visueel mooie beelden over zware onderwerpen. Ik  prefereer zelf ook zo’n aanpak, om via een zachte, subtiele manier bij mensen in hun hart en hoofd binnen te komen, om vervolgens serieuze onderwerpen ter sprake te kunnen brengen, zoals de klimaatcrisis en mensenrecht schendingen.”

Het Brede Spectrum tussen Ratio en Droom

Als Operations Assistant voor MSF (Médecins sans Frontières/Artsen Zonder Grenzen) en als fotograaf is Laura af en toe zelf in gebieden die direct of indirect met conflict te maken. “Ik wilde als jong meisje altijd al voor MSF werken. Het thema Mensrechten sprak me altijd al aan en reflecteert nog steeds in al het verschillende werk dat ik doe. Een manier om stemmen die gehoord moeten worden, een podium te geven.”

Er waren meer kunstenaars in de familie, zoals haar opa Hugo. “Hij is altijd een vrijbuiter geweest. Hij kwam uit een welgestelde doktersfamilie in Zuid-Limburg. Ondanks de verwachtingen die hij mee kreeg van zijn familie, was hij eigenwijs, woonde een tijdje in Amsterdam en heeft zijn hele leven getekend en geschilderd.”

Laura’s studie achtergrond sluit dan ook aan bij alle verschillende facetten in haar leven. Het dromerige wat ze als kind had en de liefde voor kunst nam ze mee in haar keuze in de studie Culturele Wetenschappen en het meer rationele nam ze mee in de studie in Internationaal Mensen en Humanitair recht.

Wereld iets beter achterlaten

Tot slot: wat is haar filosofie? “’How can you define reality’, daarover gaat het bij mij. De grens opzoeken van wat echt lijkt en surrealistisch is. Verder hoop ik de wereld iets beter achter te laten dan dat die ik aangetroffen heb. Op dit moment is dat waar voor mij mijn werk, studies en kunst- en de documentaire fotografie samen komen.”

Afbeeldingen

1) laura andalou, Rêve Rose 6, 2) laura andalou, Rêve Rose 7, 3) laura andalou, Rêve Rose 10, laura andalou, Rêve Rose 10, 5) laura barca, 6) Nausicaa 2, 7) Nausicaa 4, 8) Nausicaa 5, 9) Nausicaa 7, 10) Nausicaa 10      

https://lauraandalou.com/news  
https://www.galeriefleurenwouter.com/

http://bit.ly/31GkfYd

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0