De wereld van de Haagse kunstenaar, 16 - Jille van der Veen

Ik kom binnen bij ‘de Haagse Bob Ross’, Jille van der Veen, en zie een ukelele op tafel. Jille: ‘Ik ken zoveel liedjes, ontelbaar. Hij pakt de ukelele en zingt een van de klassiekers van The Everly Brothers. ‘Never felt like this until I kissed ya. How did I exist until I kissed ya. Never had you on my mind.’

Op de grond ligt nog een ukelele in een koffer. ‘Dat is een resonerende ukelele, die is te luid om hier in huis te spelen.’ Hij pakt het instrument uit de koffer en slaat aan, inderdaad het resoneert duidelijk. Van der Veen maakt ook deel uit van een echte band ‘The Resonators'. ‘Met een duo hebben we jaren gehad dat we 80 tot 100 optredens per jaar hadden’. Het is nu wat minder, maar Jille speelt en zingt graag.

Dat deed hij bijvoorbeeld met ‘de Panderband’ bij het openingsfeest van het Pandercomplex, waarin hij en zijn vrouw Helen, ook kunstenaar, wonen.‘Het is een fijne afwisseling met het schilderen. Muziek is actie, schilderen is geduld.’  

Gangmaker

Jille is een markant figuur in de Haagse kunstwereld. Sjaak Bral had het er al over in een recente column in het AD. ‘Wie Jille van der Veen niet kent: hij is een absolute gangmaker in het Haagse culturele leven.’ ‘Hij heeft de stem van Bob Ross. Zacht, aanmoedigend, maar ook met enige dwang.’

Van der Veen vertelt over de recente ontwikkelingen bij de Haagse kunstenaarssociëteit Pulchri, die er – tot zijn tevredenheid – toe hebben geleid dat het weer een echte kunstenaarsvereniging is, ‘zoals het altijd is geweest’. ‘Er moet wel meer gebeuren voor en door de kunstlievende leden.  De winst is te halen in de sociëteit. Het is belangrijk dat het gezellig is.’

Bob Ross

Maar ik kwam voor enige toelichting op de Bob Ross cursus die Jille binnenkort bij Galerie Haags gaat geven. Hoe gaat het in zijn werk? Even ter verduidelijking: Bob Ross is een Amerikaanse schilder die met een paar penseelstreken een perfect nagebootst natuurlandschap neer kan zetten en die hier ook onderricht in geeft.

Jille: ‘Om te beginnen: ik doe het zo makkelijk mogelijk, net zoals Bob Ross. Mensen zien van begin af aan het resultaat op een simpele manier. We beginnen bijvoorbeeld met mooie luchten te schilderen. En ze om te leren gaan met verf. Hoe je dat op je palet doet. Ik heb daar een paar trucjes voor ontwikkeld en de oprechte amateur ziet direct resultaat.’

 Ik geloof direct dat hij een entertainer is als hij zijn lessen geeft. ‘Ik leer ze vervolgens dat als je bomen en planten schildert, je van donker naar licht moet schilderen. Ik vind het belangrijk dat je mensen dingen laat doen binnen hun mogelijkheden en dat het dan toch leuk is. Tekenen is moeilijker dan schilderen, dat komt later wel.’

Schoonheidskoningin

‘Je moet ook dingen afleren. De gemiddelde amateur probeert verder te springen dan zijn of haar polsstok lang is. Dan hebben ze een foto van hun kleindochter, waar ze een mooi portret van willen maken. Dat lukt natuurlijk niet meteen. Het is beter een voorbeeld te nemen van iemand die je niet kent. Het hoeft ook niet te lijken, als het resultaat maar een mooi schilderij is. ‘

‘Ik zeg maar zo: een goed geschilderde drol is beter dan een slecht geschilderde schoonheidskoningin. Als ze dit geschilderd hebben, laat ik ze zien dat het nog een beetje moeilijker is, maar een heel klein beetje. Ik laat de kontekst zien, zien dat alles te maken heeft met alles. Spelenderwijs. De cursisten krijgen drie kleuren en zwart en wit. Dat lijkt weinig, maar op den duur hebben ze er profijt van. Ze leren bijvoorbeeld dat een bosrandje groen iets minder groen wordt door er een beetje rood in te mengen. Dat rood dempt het groen af.’

Perspectief

‘Perspectief leer ik ze heel simpel’. Van der Veen pakt een velletje A4, trekt met potlood een rechte lijn door het midden. ‘Het bovenste deel kun je gebruiken voor de lucht.’  Dan trekt hij weer een lijn, precies op de helft van het onderste deel, en dan weer een lijntje, weer precies op de helft en dan nog een keer.   Dan trekt hij twee schuine lijnen vanuit een huis, een persoon die zich iets boven de eerst getrokken lijn bevindt naar de hoeken. Zo kun je in de ruimte van ieder van de lijnen invullen, zodat je een weids perspectief krijgt.

Van der Veen geeft ook les op de Klassieke Academie Groningen. ‘Die is opgericht door leraren van Minerva, mijn vroegere Kunstacademie. Twee maanden in het najaar en twee maanden in het voorjaargeef ik daar les. Ik onderwijs, zoals ik dat noem, ‘ambachtschoolkennis’. Dingen waar ik het net over had en dat je bijvoorbeeld met een brede kwast schuin prachtiger echte lijnen kunt maken. De leerlingen zijn al op wat latere leeftijd, gemiddeld 35 jaar.’

Taxi

‘En ’s avonds in het café houd ik audiëntie voor de oude vrienden. Groningen is een jonge stad, met een bruisend uitgaansleven. Ik ben er vijf jaar taxichauffeur geweest. Wat je dan niet hoort en meemaakt! In de taxi was ik een entertainer. Niemand was beter op de hoogte van de snode plannen van verschillende rivaliserende clubjes en personen op het duistere pad dan ik.

Van der Veen toont op het scherm de vele kunstwerken die hij en zijn vrouw in de loop der jaren hebben gemaakt. Veel wandschilderingen, in scholen , bij particulieren en in parkeergarages. Ook veel schitterende (luxe) auto’s, soms op verzoek van de eigenaar geschilderd als de voormalige soldaat van Oranje, Erik Hazelhoff Roelfzema. ‘Dat is het voordeel als je kunstenaar bent, je komt in kringen waar je anders absoluut nooit binnen zou komen.’

Als ik het Pandercomplex uitloop zie ik links in de doorgang naar de Brouwersgracht een grote mooie wandschildering, een grote vogel met een kers in zijn bek en een kleine ernaast tussen de rode koolbladeren. En links twee stokroosranken.  De namen van de makers staan erbij; Jille en Helen van der Veen.

http://www.helenenjille.nl/                                                                  https://bit.ly/1TXnHq3 

https://bit.ly/2GHqEvU 

 

 

 

Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0