De wereld van de Haagse kunstenaar, 60 - Yke Prins

Het atelier van Yke Prins bevindt zich onder de bomen van het landgoed Clingendael. Ik fiets langs het Instituut, de Rozentuin, de Koetshuizen en dan zie ik het: een zwarte houten schuur. Een witte herdershond verwelkomt mij en dan verschijnt ook Yke.

Buiten is een werkplaats met boomstronken, uitgesneden stukken hout en gesteenten. We gaan binnen zitten, er is een haard, maar die hoeft nog niet aan. Op de tafel staan een aantal albasten kleine werken in verschillende kleuren. Aan de muur hangt onder andere een krantenknipsel met foto van Thérèse de Groot-Haider (1930-2011).   

“Zij is mijn voorganger in deze studio”, zegt Yke Prins. “Ze was een van de eerste beeldhouwsters die vrouwelijk lid van Pulchri werd. We hadden een grote klik. Ze vroeg op gegeven moment of ik haar studio wilde overnemen. Dolgraag natuurlijk.”

De natuur

Yke Prins werkt met vele materialen: brons, hout, steen, neon, papier. Haar thema is de natuur. “De veerkracht in de natuur vooral, wind, water, aarde, groei." De mens is een vanzelfsprekend onderdeel van de natuur, inclusief zijzelf als kunstenaar. “Ik wil niet buiten de natuur staan, maar in de elementen.”

Zij heeft geen concept. “Ik ben altijd aan het zoeken en laat het werk samen met de materie ontstaan.” Soms leidt dat tot onverwachte resultaten en komt er iets uit haar handen waar ze zelf versteld van staat. “Dat gebeurt een paar keer in je leven. Dan valt alles samen. Je bent bijna sprakeloos. Het enige wat je kunt zeggen is: Wauw!”

De kracht van de wind

Gevraagd naar een sleutelwerk, noemt ze er vier, te beginnen met ‘Inside Outside’. “Het is uit 2010. Er zit een beweging naar binnen en een beweging naar buiten in. Die beweging zie bij meer van mijn beelden. In dit werk is het zo mooi gelukt, zo vanzelfsprekend. Oorspronkelijk was het in hout, vervolgens is het gegoten in brons.” Vervolgens ‘Beaufort’, uit hetzelfde jaar. “Het was oorspronkelijk een kalligrafie, is daarna in hout gesneden, in was gestampt, toen in brons gegoten en ten slotte verdubbeld. Het gaat over de kracht van de wind. Je ziet bijna een figuur die tegen de wind in staat. Het gaat over het voelen van de wind met je lichaam.” Yke Prins heeft wat met de zee, dat is wel duidelijk. Ze woont er ook niet ver vandaan. Als ze een stevige wandeling maakt is ze er vanuit haar woonhuis aan de Laan van Meerdervoort.

Het derde sleutelwerk. Dat is ‘Wind’ uit 2008. “Ook ontstaan vanuit de kalligrafie. Het heeft zich ontwikkeld tot ruimtelijk beeld.” En het vierde is ‘Shoji’, een Japans scherm van transparant albast. “Vorig jaar, 2015, heb ik een reis naar Japan gemaakt in het kader van een uitwisseling. De Japanse kunstenaar Senri Nojima kwam naar Nederland en verbleef in een Artist’s Residence. Ik heb dit jaar een tentoonstelling gehad in Nagasaki. Er werd positief op mijn werk gereageerd, ik heb ook verkocht.”

De kosmos in een waterdruppel

Wat heeft ze met Japan? “We hebben de belangstelling voor de natuur gemeenschappelijk. Japanners kijken anders naar de natuur. Wij kijken van buitenaf, Japanners van binnenuit. Dat hangt samen met het Boeddhisme. Alles en allen bevindt zich in de natuur. De hele kosmos kan in een waterdruppel. Ik heb voor de tentoonstelling in Japan ook waterdruppels gemaakt. Japanners kunnen heel geconcentreerd in vormen werken waarbij zelfexpressie niet zo gewoon is. In de westerse kunst is individuele zelfexpressie hooggewaardeerd. Bij mij is het een mix: ik werk ook in vormen, maar ik heb een andere achtergrond. Ik werk abstract, beeld geen mensen uit, maar toch is de mens het uitgangspunt. Je kent de wereld via je eigen lichaam en je voelt ook de maat van de beelden met je eigen lichaam.”

Samenleving

Yke Prins is ruim dertig jaar kunstenaar. Ze haalde haar diploma beeldhouwen aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag, en studeerde voor de tweede fase twee jaar in Geneve, aan de Ecole Supérieure d'Art V. Ze is vrij actief in het Haagse kunstleven en doet ook maatschappelijke dingen.

“Kunstenaars hebben een verantwoordelijkheid voor de samenleving. Op de eerste plaats voor de stad, in mijn geval Den Haag, maar als je het breder neemt voor Nederland. Ik zelf doe mee met kunstroutes, ik heb dit jaar voor de derde keer meegedaan met Open Ateliers Duinoord.“ Daarnaast werkt ze met ouderen in de beeldentuin van een verzorgingshuis. Ook is ze educatief medewerker van enige Haagse musea: het Gemeentemuseum, Escher in het Paleis en Beelden aan Zee.

Daarnaast was ze bestuurlijk actief. Zes jaar zat ze in het Pulchri-bestuur, waarvan drie jaar als voorzitter.  Prins: “Pulchri is een geweldige plek. De vrijheid reikt tot in de hemel. Ik heb daar mijn vaste plek, als ik exposeer is er veel bezoek. Ik heb er een grote klantenkring opgebouwd. Maar het bestuur van Pulchri kostte ook veel tijd, ik ben ermee gestopt om ook weer in mijn atelier te kunnen werken.”

Aan de Laan van Meerdervoort houdt ze galerie aan huis, op afspraak. “Daar verkoop ik de helft van mijn werk. Daarnaast zijn er de beeldentuinen. Dat is een moeilijkere markt. Niet veel mensen denken aan het plezier dat een beeld in de tuin, en met name een stadstuin, kan geven.”

Tekencursussen

In Griekenland geeft ze tekencursussen. “Dat is voortgekomen uit de kalligrafie. Ik ontwikkelde een eigen tekenstijl. Ik heb twee jaar lang een cursus gegeven in Spanje, en nu in Griekenland. In zo’n cursus gebruik ik tekenen om mensen weer fris te leren kijken, om hun eigen expressie te vinden. Iedereen heeft zijn eigen handschrift, zijn eigen lijn en vormen. Op die cursus leer je goed kijken en lekker tekenen. Het is heel apart en speels. Het vindt plaats op een pure plek, op een landgoed met veel stilte en natuur. Het is in de buurt van Sparta, op de Peloponnesos.”

Tot slot, wat is haar filosofie? Prins: “Mensen hebben een natuurlijke interesse voor kunst. Ik werk in de kunsteducatie met kinderen vanaf de kleuterleeftijd. Kinderen tot 11 / 12 jaar gaan helemaal met je mee. Daarna gaan ze ‘op slot’. Ik wil zoveel mogelijk mensen weer ‘openbreken’. Soms lukt het met de anekdote van een kind. Dan zien mensen het weer. De mensen verbazen zich en ontwikkelen hun eigen kijken, hun eigen manier van in de wereld zijn. Dat draag ik graag uit.”

Afbeeldingen: 1) Beaufort, brons, 2) Inside Outside, brons, 3) Wind, brons op stenen sokkel, 4) Yke Prins

http://www.ykeprinsbeelden.nl/
http://www.pulchri.nl/kunstenaars/yke-prins
http://www.marathea.nl/nl/inleiding.php

 

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0