De wereld van de Utrechtse kunstenaar, 11 – Kurdestan Kamalizadeh

Kurdestan ontmoette ik voor het eerst  op de tentoonstelling van Halina Zalewska in Galerie Sanaa in Utrecht. Zalewska maakte toen live tekeningen van de tweelingsteden- Warschau 1945 en Aleppo 2016.

Bijna ongemerkt maakte Kurdestan foto’s van de bezoekers die naar het werk in wording kwamen kijken van Zalewska. Niet zo lang daarna kreeg ik een bericht dat Kurdestan samen met Rianne Heijmans een virtueel museum (galerie) had gecreëerd, waarin je rond kon dwalen tussen foto’s van Kurdestan en tekeningen van Rianne. De website heet dan ook niet voor niets ‘Beeld in het kwadraat’.

Een kloppend beeld

Ze hadden de site opgezet samen met de kunstenaar en websitebouwer Emile Zeldenrust. Het was een proces van  ruim een jaar geweest. Nu het virtuele museum er eenmaal is, zijn ze  tevreden en trots. In het virtuele museum, zijn, net als in een  echt museum, afwisselende tentoonstellingen. Op 1 januari is de huidige tentoonstelling, ‘Little boy’ afgelopen en begint de volgende.

Ik spreek Kurdestan en Rianne in café-restaurant Het Gegeven Paard in Utrecht, vrij populair naar de drukte te oordelen. Toen ze jong was, tekende Kurdestan veel, vertelt ze. “Ik bleek altijd uit te komen op gezichten. Ik observeer graag. Geleidelijk is er een ontwikkeling geweest waarin het tekenen van gezichten, dat steeds verfijnder werd, overging in het fotografisch vastleggen ervan.

Kurdestan: “Er is zo veel aan iemand te zien. Alleen aan iemands houding lees ik veel af. Ik maak me het liefst onzichtbaar, zodat mensen goed tot hun recht komen. Ik wil vastleggen wat iemand uitstraalt, waar iemand voor staat.” Om dit te bereiken is ze meestal langere tijd bij iemand in de buurt. “Zo lang dat degene het niet meer in de gaten heeft. Dan krijg ik meestal de beste beelden. Ik ben het gelukkigst als ik kan constateren dat mijn beeld klopt met de persoon die ik voor me heb.”

Het virtuele museum zijn ze begonnen vanuit de behoefte om de tekeningen van Rianne en de foto’s van Kurdestan ‘vanonder het bed te halen’, zichtbaar te maken. Het was een manier om elkaar te inspireren en het creatieve  proces op gang te houden. En ook om elkaar scherp te houden.

Zelf alles geleerd

Kurdestan fotografeert sinds haar 16e. Er zijn tussenpozen dat ze niet fotografeert, maar die perioden worden korter. Aanvankelijk fotografeerde ze analoog, nu doet ze het digitaal. Ze fotografeert het liefst in zwart/wit. “Dan kom ik meer tot de essentie. Ik heb het wel geprobeerd in kleur, maar dat leidt uiteindelijk te veel af.” Ze heeft geen foto-opleiding gehad, ze heeft het zichzelf allemaal geleerd. Kurdestan: “De laatste paar jaar is het fotoleven intensiever geworden, vooral nadat ik met Rianne - met behulp van websitebouwer en kunstenaar Emiel Zeldenrust -  het virtuele museum project ben begonnen."

Over de jaren heen is ze  professioneler geworden als ze iemand fotografeert. “Het is best een intieme situatie, dus het kan soms  even duren voordat je ontspannen bent over en weer.”

Sleutelwerk

Gevraagd naar een sleutelwerk, laat ze een portret van een kind zien op haar telefoon. Het is een tijdloze foto van een ingetogen meisje, het zou ook in de 19e eeuw gemaakt kunnen zijn. “Ik heb de foto twee jaar geleden gemaakt. Het is de combinatie van belichting en haar blik die het geslaagd maakt. Het meisje gaat terug naar de persoon die ze is. Doorgaans is ze heel expressief, dat meisje, maar hier is ze authentiek.”

Net als Rianne heeft Kurdestan ook een gewone baan, ze werkt bij een vermogensfonds. Rianne kent ze vanuit de tijd dat ze beiden voor een stichting voor de hulpverlening aan oorlogsgetroffenen werkten. Ze gingen artistiek samenwerken en doen dat met enthousiasme, vooral sinds de plannen voor het virtuele museum werden bedacht en uitgewerkt. Voorlopig komen er diverse tentoonstellingen en binnenkort is het virtuele museum zelfs fysiek te zien in België. Maar dat is nog in volle voorbereiding.

Tot slot, heeft ze nog een mooie filosofische afsluiting? Die heeft ze. Kurdestan: “Alles wat je doet laat iets achter en wat doe je om iets achter te laten? Ooit las ik in een interview:” Elke keer dat je iemand iets positiefs meegeeft, is dat een bouwsteen voor een betere wereld.” Dat onderschrijf ik volledig en ik ben er alert op in wat ik doe. Ik ben waardegedreven en zoek dat ook bij anderen.”

Afbeeldingen: 1) en 2) Halina Zalewska, 3) Kurdestan Kamalizadeh, 4) Little boy - 1, 5) Little boy – 2, 6) Little boy – 3, 7) Little boy – 4, 8) LK -1, 9) LK 

http://www.beeldinhetkwadraat.nl/
http://heijmansenkamalizadeh.nl/over-kurdestan/

http://bit.ly/34Ef5zm

 

 

 

 

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0