Hoe Mijn Trabant mij naar Zwickau leidde

Mijn Trabant, mijn eerste auto,

In 1973 kocht ik mijn eerste auto, een 2e hands Trabant, 6 jaar oud. Ik heb dit vervoermiddel bijna 2 jaar gehad, maar wat kan ik daar veel verhalen over vertellen.

Tweetakt, dus tijdens de energiecrisis met benzinebonnen kon ik gewoon tweetakt brommerbenzine tanken! Mijn vriendin, nu nog steeds mijn vrouw, die niet gelooofde dat ik een afspraak afzegde omdat ik pech had. Niet harder dan 80 km/uur, blij met een vrachtwagen om te slipstreamen. Maar .... Bovenal november 1989, toen de muur viel. Wat ging er aan vooraf? Ik spaar modellen van auto's die ik bezat/bezit. Voor de Trabant schreef ik in 1976 de fabriek aan in Zwickau om te vragen of zij mij konden helpen aan een modelauto. Ik kreeg een keurige formele brief terug dat vanwege exportbeperkingen met de (toenmalige) DDR de fabriek geen gheoor konn geven aan mijn verzoek. Wie schetst mijn verbazing dat ik enkele weken later toch een modelauto uit de DDR ontving! Pas later zou mij blijken wat dit voor de afzender had kunnen betekenen als dit zou uitkomen!

Wat was er gebeurd? Na ontvangst van de modelauto bleken dat de afzender secretaresse te zijn bij de Sachsenring Fabriek in Zwickau waar de Trabants werden geproduceerd. Ik heb haar in 1976 heel erg bedankt voor de modelauto en daarna regelmatig gecorrespondeerd. Met Kerst een kaartje en meestal keurige, oppervlakkige, brieven. Tot november 1989!! Toen viel de muur en kregen we een uitgebreide en heel persoonlijke brief en de uitnodiging om onze correspondentievriending te komen bezoeken. Ondanks dat De Muur was gevallen, konden we nog niet vrij reizen en was er nog een visum nodig. Toch zijn we in april 1990 met de auto - toen een Peugeot 405 diesel, de Trabant was al lang voorheen verkocht - afgereisd naar de DDR. Na de grens, bij Hof, veranderde het landschap op slag. wat vooral bij bleef was de geur/reuk/stank van bruinkoolcentrales en tweetaktauto's en rokende dieseltrucks. De wegen waren abominabel. We logeerden bij Christine en Reiner in Zwickau, beide overtuigend tegenstander van het vm. regime, en hadden diepgaande gesprekken tot laat in de nacht. Nog steeds waren veel gebruikksartikelen schaars en voor bepaalde levensmiddelen stonden rijen voor 'supermarkten en was er argwaan voor alles wat 'partij' zou kunnen zijn, Toen hoorden we ook dat Christine met gevaar voor haar baan en haar persoonlijke levenssfeer, een modelaauto, die niet bestemd was voor verkoop, had opgestuurd omdat ze getroffen was door mijn brief. Hoogtepunt waren zeker de gesprekken tot diep in de nacht over het leven in de DDR, maar ook het bezoek aan het Trabantmuseum, aan Dresen, aan een restaurant (bijzonder, want rij wachtenden bij de ingang, ongeinteresseerde bediening, tafeltjes aangevuld met onbekenden, gerechten kwamen wanneer ze klaar waren, ongeacht de bestelling van de tafelgenoten). Tanken midden in de nacht omdat dan de wachtrij korter was en mijn eigen diesel die steeds slechter ging lopen en meer rookte totdat we weer in West-Duitsland konden tanken! Later zijn Christine en Reiner op bezoek geweest in Nederland en zijn we ook nog een keer met onze kinderen in 1992 teruggegaan. Het contact verwaterde, maar de herinnering blijft springlevend!