Vergeten groente nr. 9: Pluimgierst

Vergeten groente nr. 9: Pluimgierst

Gierst is een van de oudste granen en hoort tot de grasfamilie. Strikt genomen is het geen groente. Maar we bekijken groente in brede zin. En zo krijgt het hier toch een plaatsje. Pluimgierst behoort tot het vingergras (panicum). Pluimgierst is afkomstig uit warme streken en heeft een rechte, lange, slanke en gladde halm. Deze is in staat om licht, zonnestralen, lucht en warmte tot het uiterste te absorberen. Het heeft een uitzonderlijke rijkdom aan voedende stoffen.

Het is een van de vroegste in Nederland aangetroffen cultuurgewassen. Op de raatakkers (celtic fields) werd deze gierstsoort al voor het begin van de jaartelling verbouwd.

Geelgroene halmen

Pluimgierst, oftwel Panicum miliaceum heeft geelgroene halmen die sierlijk overhangen en grasachtig groene bladeren. De plant zelf heeft een meer recht opgaande groei. Graantjes van de gierst zijn eetbaar en worden begeerd door vogels. De gepelde gierstkorrel kan zoals rijst gegeten worden en wordt ook verwerkt tot meel of griesmeel.

Pluimgierst heeft echter een beschermende laag van siliciumzuur die zich vooral manifesteert op het kaf, waarmee hij zichzelf beschermt tegen uitdroging en verwelking. Dit geeft pluimgierst een uitzonderlijk sterke beschermende en behoudende kracht. De korrels zijn glutenvrij en bestaan bij de meeste gierstsoorten voor 60 tot 80 procent uit koolhydraten, 6 tot 20 % eiwit met belangrijke aminozuren en 1 tot 6 procent vet.  

Vroege neolithicum

Mineralen en spoorelementen zoals silicone, ijzer en magnesium zijn niet alleen belangrijke bouwstenen voor pluimgierst, maar ook voor ons lichaam; vooral voor onze huid, haar en gewrichten.

Verschillende gierstsoorten werden al in het vroege neolithicum in China verbouwd; er zijn sporen gevonden van gierstteelt uit 8300-6700 v.Chr. In die tijd kwam gierstteelt vaker voor dan rijst. Gierst werd vroeger ook in Europa als voedsel gebruikt. In vele gebieden van Afrika en Azië zijn de verschillende gierstsoorten het belangrijkste voedingsmiddel.

Een lichte plaats

De pluim is korter dan de helft van de plant, meestal min of meer samengetrokken en overhangend, soms ook uitgespreid. De stengel is hol, behalve op de knopen. Er zijn meerdere knopen. Uit de knopen op de zijtakken ontspringt telkens 1 aartje. De aartjes zijn groot (4,5-5,5 mm) en toegespitst. De kelkkafjes zitten dicht om de bloem, het onderste kelkkafje omvat aan de voet bijna het hele aartje. Maximale groeihoogte 90 cm.

De plant houdt van een lichte plaats en ook in de volle zon kan deze plant goed groeien. Bij ernstige droogte wel water geven. Het grassoortje houdt namelijk van een lichtvochtige grond. Staat de plant eenmaal in de grond heeft de plant amper tot geen verzorging nodig, dus gewoon ervan genieten

Het waterliniegebied

In het waterliniegebied is er veel belangstelling voor het zelf telen van groenten, ook de heel oude. Zo is er in en rond Utrecht veel activiteit, onder andere bij UFF (Utrecht Food Freedom) en in de Workshop Koningshof. Het Happyland Collectief heeft een diepgaand onderzoek gedaan naar voedselvoorziening rond Utrecht door de eeuwen heen. Dat heeft een mooi document opgeleverd. Zie de bijlagen van dit bericht.   

Met dank aan: Tuinadvies.nl, yavanah.nl, intratuin.nl, wikipedia.org, weleda.nl

https://www.utrechtfoodfreedom.nl/
https://www.visitutrechtregion.com/nl/wat-te-doen/waterlinies/nieuwe-hollandse-waterlinie
www.hetsmaakmuseum.nl     

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0