Het fotoalbum – een analyse (4)

Windstilte 

Wie fotografeert wil goede foto’s maken. Wie gefotografeerd wordt, wil er goed op staan, en ‘staan’ moest vroeger letterlijk genomen worden.

De Franse socioloog Bourdieu heeft, na het bestuderen van vele foto’s, regels opgesteld die voor een fotograaf golden.  Volg de gangbare regels en het komt goed. Dit waren ze.

• Recht van voren
• In het midden van het beeld
• Staande
• Ten voeten uit
• Stilstaand
• In een waardige houding

Hoewel dit regels waren die in de eerste helft van de vorige eeuw op foto’s van toepassing waren, gelden sommige nog steeds.
De regels kennen, maakt het mogelijk er bewust van af te wijken, anders te fotograferen. Een fotograaf die dat doet onderscheidt zich.
En dat deed Raemakers heel subtiel toen hij de schaatsers fotografeerde: schuin opzij.
Zie daarvoor een eerdere aflevering: analyse-3
Ook de gefotografeerde die de regels kent, kan ze bewust overtreden en daardoor op (willen) vallen.

Bij de foto van het jongetje, gemaakt in 1940, ging er iets niet goed. Hij bewoog tijdens de opname met een langzame sluitertijd. Maar, door het onderschrift ‘windstilte’ krijgt die foto een interessante draai. Bij wind had de spar op de achtergrond immers ook bewogen en was die ook onscherp geworden.

Deze fotograaf heeft het afwezige gefotografeerd. Dat is een uitdaging voor elke fotograaf.

Zie ook: analyse-5.