Stadsdichter Gouda: Dichtbij Leo Vroman

Criticus Kees Fens noemde Leo Vroman ooit de ‘vlakbijste’ dichter van Nederland. Dat inspireerde de huidige Stadsdichter van Gouda, Ruud Broekhuizen, tot het schrijven van het onderstaande gedicht ter ere van de honderdste verjaardag van de in 2014 overleden dichter en wetenschapper. Aanstaande vrijdag 10 april zal deze groots worden gevierd in Gouda met onder andere de onthulling van het beeld van Vroman dat door kunstenaar Jeroen Henneman is gemaakt en de overhandiging van het eerste exemplaar van Die Vleugels II, de bundel met de laatste gedichten van Vroman aan zijn aanwezige dochters Geri en Peggy.

Stadsdichters
’s Avonds vindt in diezelfde Chocoladefabriek het cross-over festival de ‘Nacht van Vroman’ plaats. Als huidig Stadsdichter heeft Broekhuizen de eerdere Stadsdichters bijeen geroepen om hun steentje bij te dragen aan dit festival vol muziek, kunst en literatuur. ‘We hebben ieder een element van Vroman uitgekozen om ons daardoor te laten inspireren bij het schrijven van een gedicht. Dat kan een striptekening zijn of een fragment uit een documentaire. Alles mocht. Alle zes hebben we een gedicht geschreven en die zullen we voordragen tijdens de Nacht’, vertelt Broekhuizen over de totstandkoming van zijn bijdrage. ‘De dichters zullen in koppels optreden. Naast de gedichten die zij speciaal hebben geschreven voor deze gelegenheid, is er ook ruimte om voor te dragen uit eigen werk’, vervolgt Broekhuizen. Aangezien de Stadsdichters Vroman weleens ontmoet hebben, zullen zij anekdotes tijdens hun optredens ook niet achterwege laten.

Prachtig
Ruud Broekhuizen: ‘Leo Vroman is op zoveel fronten dichtbij. ‘Dichtbij’ vind ik passender dan ‘vlakbij’.’ Broekhuizen licht toe: ‘Vroman is dichtbij zijn vrouw, dichtbij Nederland, dichtbij zijn moedertaal en dichtbij de natuur als bioloog.’ Broekhuizen noemt Vroman’s taal ‘prachtig’: ‘Het is niet abstract:zijn gedichten zijn in gewone mensentaal. Zijn taal blijft daardoor altijd invoelbaar.’ Zijn gedicht heet ‘Dichtbij Leo Vroman’.

Dichtbij Leo Vroman

Ach lief, hoe ver heeft de dood je meegenomen?
Jij bent altijd dichtbij

In woorden die al zijn uitgesproken
En jij herkauwt in fruitig vers
In de taal van 70 jaar weg
Muggen, larfjes en de tor
Die zijn bips parmantig poetst
Terwijl jij ze innemend beloert

Ach lief, hoe dichtbij

Jouw bijna honderdjarige hand
Op mijn bijna honderdjarige huid
Streelt de dood voor ons uit
Als de verloofde brieven van jaren

Die je zo hard drukt tegen je borst

Dat mijn hart hetzelfde ritme bonst 

Ach lief, hoe ver is de dood?
Bij mij
Om dichtbij te zijn

 

Ik dichtbij
Wij dichtbijen
Leo dichtbijt 

Een werkwoord
zonder verleden tijd

Indruk
Tineke, de weduwe van Vroman, heeft het gedicht van Broekhuizen al mogen lezen. ‘Zij is niet meer zo fief, daarom heeft haar dochter Geri het voorgelezen’, vertelt Broekhuizen. Met haar reactie kan hij erg tevreden zijn, want Tineke was zeer onder de indruk. Dochter Geri: ‘She was touched and surprised that someone like Ruud would write this kind of poem, with such intense thoughts about her experience.’

Deze week wordt het gedicht van Broekhuizen via de gedrukte media verspreid.

Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0