De wereld van de Luikse kunstenaar, 6 – Sophie Langohr

Bij Sophie Langohr gaat het om het beeld. Het beeld bereikt en beïnvloedt alle gebieden van het persoonlijke, sociale en politieke leven. Ze gaat op zoek naar wat ze de iconografische codes noemt.

Ze manipuleert bestaande beelden en ze creëert nieuwe beelden. In beide gevallen eigent ze zich de beelden toe die bewust of onbewust in ons geheugen zitten. Ze parodieert ze, op een delicate wijze, ze ondermijnt en ze distilleert er een emotie uit. Langohr: ‘Door de media-industrie, de bekering tot het consumentendom en de beeldmarketing te onderzoeken haal ik het mysterie eruit.’

Kind van de beeldcultuur

Haar werk verwijst naar de kunstgeschiedenis of naar erfgoed elementen. ‘Neo-klassieke reliëfs, rococo motieven, religieuze sculpturen, barokke gordijnen, leuke dingen rond het kuuroord Spa, naaktschilderijen uit de negentiende en twintigste eeuw. Ik ga ermee aan het werk en ik maak er mijn eigen versie van in fotoseries, zoals Les Camées (2007), Fleurs, oiseaux et fantaisies (2009), New Faces (2012), Glorious Bodies (2013), Drapery (2013), Touching Up (2014-2015). En ook in werken in de openbare ruimte zoals Jolité (Spa, 2010), Naakten (Doornik, 2014), de gemeenteraadsleden (Thuin, 2015).’

Als kind van de beeldcultuur was ze onderdeel van de grootschalige marketing, dacht ze er op terug ziende. Sophie Langohr: ‘Ook ik raakte jong beïnvloed door de indrukwekkende beelden van luxe. Ik werd gefascineerd door de merken, ook intellectueel. Wat was de verleidingskracht ervan op de massa?  Ik ging niet alleen de beeldspraak van de reclame, mijn belangrijkste bronmateriaal, onderzoeken, maar ik verbond het ook aan populaire canonieke beelden van de kunstgeschiedenis, met name de rijke en sensuele katholieke iconografie.’

De muzen van de mode

Tijdens de colleges van de Cultural Studies leerde ze dat alle voorwerpen een immateriële lading hebben en dat de marketing probeert die lading te versterken. ‘Je ziet dit het sterkst in de productie van luxe goederen waarbij een product verschillende gedachten oproept. Bourdieu heeft het over ‘de magie’, Agamben, de Italiaanse filosoof,  over ‘de verheerlijking van goederen in magisch object’ en Jean-Michel Bertrand over de ‘transsubstantiatie van voorwerpen’. Met mijn aanpak wil ik, met enige ironie, de parallel laten zien tussen deze wereld en de kunstwereld.’

In de serie New Faces confronteerde ze de gezichten van ‘de muzen van de mode’ en de maagden van de sulpicienne stijl, de maagden op de gebrandschilderde ramen van de Saint Sulpice in Parijs. ‘Ik probeerde het gemeenschappelijke uit die twee stijlen, meer dan een eeuw van elkaar, te halen. Beiden hadden als basis verleiding en verovering, ook al hadden ze ogenschijnlijk een tegengesteld doel.’     

Tweeluiken

Ze haalde vijftien Maria beelden en diverse heiligen uit de opslag van een museum. ‘ Ze stamden uit de Saint-Sulpice traditie maar hadden de spotlights van het museum niet gehaald. Door het Tweede Vaticaans Concilie waren ze tot vergetelheid veroordeeld.  Maar ze representeren de mooiste kitsch op het gebied van het heiligenbeeld op het moment dat het semi-industrieel geproduceerd begon te worden. Ik heb een serie close-ups gemaakt van hun zachte en verouderde gezichten waaruit etherische sentimentaliteit spreekt. En aan de andere kant vond ik op het internet evenzoveel gezichten van muzen die vandaag de dag de belangrijkste parfummerken, cosmetica en lederwaren belichamen.’   

‘Hoe sterken lijken de twee op elkaar! Door ze iets te bewerken, tegenwoordig heel gebruikelijk is in de modefotografie, heb ik in tweeluiken de overeenkomst van de gezichten benadrukt met als model zowel mannequins en actrices als maagden en heiligen. Het digitale scalpel is precies terwijl, zoals een bekwame restaurateur betaamt, ik hier en daar wat interventies gepleegd heb. De transformatie en het wonder dat het opleverde loopt parallel aan de logica en het resultaat van de hedendaagse beeldsoftware.’

Arty reclame

De reclame voor luxe en schoonheid heeft vandaag de dag culturele pretenties. Ze probeert ‘arty’ te zijn, zich te koesteren in de glorie en het mysterie van het scheppingsproces. ‘Ik heb de gezichten van de muzen van de reclame geconfronteerd met het meest mediagenieke gezicht van de kunstgeschiedenis dat van de Heilige, onbevlekte Maagd Maria. Wie zou beter de glorie en het mysterie van de schepping, van de transcendentie en de hemelvaart kunnen belichamen? Zij is tijdloos. Ze roept referenties, codes, normen, affecties, bescherming, geschiedenis, ritueel en aanbidding op. Allemaal begrippen die een obsessie vormen voor de communicatie deskundigen van de mode.  De sulpicien kunst weerspiegelt eveneens een materialistische tijd waarin geprobeerd werd om de religie te hedoniseren, om het nabij te brengen en aangenaam te maken. Met een dergelijke toewijding is het paradijs binnen handbereik.’

Met het digitale scalpel wordt een stereotype vrouwbeeld gemaakt. Sophie Langohr: ‘Het is alsof we van de Saint Sulpice overstappen naar de sain supplice, de gezonde voeding, een soort cosmetische chirurgie om het gezicht in goede staat te houden onder druk van de hype van de onbereikbare norm. Mijn werk gaat over sublimatie, schuld en versterving. Het stelt fundamentele ideologische vragen over het beeld van de vrouw in onze samenleving. Er is een obsessie met de uiterlijke verschijning. Op een indringende manier doe ik er in mijn werk verslag van.'

Beeldmanipulatie

Sophie Langohr (1974) studeerde af aan de Universiteit van Luik in de Romaanse filologie. Vervolgens ging ze naar de Academie voor de Schone Kunsten in dezelfde stad. De kennis op het gebied van fotografie en beeldmanipulatie heeft ze zelf opgedaan.

Afbeeldingen 1: Vierge polychrome conservée au Grand Curtius de Liège, nouveau visage à partir de Marion Cotillard pour Dior, de la série New Face, photographies couleurs marouflées sur aluminium, 2 x (50 x 40 cm), 2011-2012, 2: Vierge polychrome conservée au Grand Curtius de Liège, nouveau visage à  partir de Anouck Lepere pour Shiseido, de la série New Face, photographies couleurs marouflées sur aluminium, 2 x (50 x 40cm), 2011-2012, 3: Image Valentin Yudashkin, de la série Drapery, photographie couleur marouflée sur aluminium, 44 x 66 cm, 2013 – 2014, 4: Image Numero-tranformation manuelle, de la série Touching Up, photographie couleur marouflée sur aluminium, 50 x 61 cm, 2015, 5: Jolité, installation in situ, Hôtel de Ville de Spa, 2010, photo  © Jean-Luc Deru / Photo-daylight.com, 6: Sophie Langohr ©Patricia Mathieu.  

www.sophielangohr.be  

https://bit.ly/1UgihEb  

Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 1